Pozytywne nastawienie

Co macie na myśli wmawiając wszystkim początkującym oneironautom mówiąc, że żeby osiągnąć ld najważniejsze jest pozytywne nastawienie? Chodzi tu o dobry, wesoły humor przed pójściem spać, czy może o pozytywne myślenie o ld czyli wyobrażanie sobie jak to fajnie jest latać, czy może jeszcze coś innego?

Post został pochwalony 0 razy

Sam jestem początkujący więc powiem, że innych zachęcam do ćwiczenia LD opowidając im, jak fajny może być ten stan Wink

A dla motywacji osiągnięcia LD - wiarę w siebie, której powinni korzystać nie tylko, początkujacy. I nie tylko pod względem oneironautyki. Smile

Post został pochwalony 0 razy

Chodzi o to, żeby świadomość we śnie pojawiała bez nakładu pracy- wysiłku.
Chcę zaznaczyć, że chodzi mi tu o taki wymuszony wysiłek, coś jak biegania gdy się nie chce, przy czym chodzenie nie uznajemy za tak wysiłek, ponieważ nie sprawa nam to trudu. I właśnie tak się dzieje, gdy praktyka staje się dla nas przyjemnym ''wysiłkiem''.

Gdy mamy dużo LDków (tj reguralnie) wywołuje to u nas dobre nastawienie, przyzwyczajamy się do świadomości we śnie i oczekujemy LDków jako rzeczy naturalnej. Wtedy odpuszczamy z technikami, chodzi mi tu o wymuszone ćwiczenia. Wtedy wszystko dzieje się naturalnie- takie bezwysiłkowe i naturalne poczucie gdzieś z boku głowy, że możemy teraz śnić, a tego bym techniką nie nazwał. Jesteśmy uważni, a to daje jeszcze więcej radochy.
Dzięki temu świadomość we śnie po prostu jest, co znowu daje radochę i dobre nastawienie, cała praktyka idzie bardzo luźno- bez przymusu, bez nacisków, jest zajebisty skill uważności i humor cały dzień, a spać kładziemy się zadowoleni z naszej praktyki za dnia i z dobrym humorem, bo wiemy że niebawem czeka nas LD.

LD>nastawienie>bezwysiłkowa porządna praktyka>LD
i tak w kółko.

Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej jest utrzymywać taki stan jak najdłużej. U mnie zazwyczaj następuje moment, gdzie mam więcej stresu i olewam LD i cykl się przerywa. Wtedy zmuszam się do treningu i idzie to nieprzyjemnie do pierwszego LD, gdzie znów wpadam w rytm. Trzeba uważać, żeby nie odpuścić za bardzo. W tym momencie kluczowy jest dziennik snów, bo mamy poczucie, że jesteśmy ze snami na bierząco i pomaga nam to w tej przyjemnej praktyce pełnej pozytywnych emocji.
Jest też ułapka, która wydaje mi się, że psuje wielu ludziom LDkowanie, mianowicie ludzie ćwiczą, zmuszają się do treningu i idzie słabo. Wniosek? Za mało się starają! Trzeba ćwiczyć więcej, bardziej się zmusić i robić jeszcze więcej RT! I znów nie działa, znów zmuszamy się i robimy więcej, pojawia się frustracja i wniosek że trzeba ćwiczyć więcej! I to znów nic nie daje. Końcowy wniosek? LD jest do dupy, bo pewnie muszę robić jeszcze więcej by je osiągnąć, a to jest bez sensu, nie chce się.

Myślę, że ciężko sztucznie wytworzyć takie nastawienie sugestiami czy pozytywnym myśleniem, wydaje mi się że jest to naturalna faza praktyki. Trochę poćwiczyć, żeby wpaść w rytm i gites:)
I wtedy najważniejsza jest właśnie radocha i dobre nastawienie- klucz do LD.
W momencie gdy widzisz, że zaczynasz robię wymuszone RT- lepiej od razu przestać i go nie robić.
Polecam wyrobić sobie filtr, gdzie wykonujemy jakąś technikę gdy tylko naturalnie przychodzi nam taka myśl a odpuścić wszelkie przymuszanie się, nawet jak zamiast 20 RTków mielibyśmy robić 2 Smile

Post został pochwalony 0 razy

To jeszcze ja odpowiem po swojemu.
Jeśli o mnie chodzi, to ani jedno ani drugie lucidity24.
Nie chodzi o dobry humor. Dobry humor przed pójściem spać, (brak stresu) bardzo pomaga w osiąganiu LD - zmienia charakter snów na bardziej czysty i pozytywny, poprawia też pamięć snów - jednak to nie jest to nastawienie. Oczywiście nastawienie do LD nie powinno powodować stresu, bo wtedy sobie przeszkadzamy.
Wyobrażanie sobie jak to byłoby sobie latać i tak dalej jest w porządku jeśli jest połączone z dobrym nastawieniem. ;) Samo wyobrażanie sobie jak to "by było" to nie to. Przecież możemy sobie wyobrażać jak Polska wygrywa finał mundialu jednocześnie gdzieś tam mając przekonanie, że i tak nawet tam nie dojdzie.

O co w takim razie chodzi, jak nie o dobry humor i wyobrażanie sobie? Poprzednicy fajnie to określili, ja coś dodam. (oczywiście nie musi tak być u wszystkich) Na początku ćwiczysz i ćwiczysz, osiągasz pierwsze LD i zaczynasz łapać o co chodzi. Jeszcze wtedy trudno jest powiedzieć sobie, że osiąganie LD jest łatwe. Po pewnym czasie zaczyna Ci się to podobać i zauważasz, że LD pojawiają się spontanicznie i bezwysiłkowo - zauważasz jakie łatwe jest osiąganie LD i kiedy tak myślisz, to pojawiają się kolejne. Wtedy stukasz się w głowę dlaczego od razu nie załapałeś, że wystarczy zrozumieć że to jest łatwe? :) To jest dobre nastawienie.

Tu się wypowiadali na ten temat doświadczeni oneironauci :)
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Pią 19:01, 25 Cze 2010, w całości zmieniany 3 razy

No ok, a co jeśli to pozytywne nastawienie, ta radość z życia i tak nie daje efektów...?

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez lucidity24 dnia Pią 12:12, 25 Cze 2010, w całości zmieniany 1 raz

Wtedy jesteś jeszcze na tym pierwszym etapie o którym napisałem w poprzedniej wiadomości. :P

Jaka radość z życia? Radość z życia nie da Ci bezpośrednio efektu w postaci LD, wyedytowałem poprzednią wiadomość, żeby było jaśniej. :)

Spróbuj pomyśleć sobie, że od wielu lat jesteś doświadczonym oneironautą, miałeś już setki świadomych snów i pomyśl jak łatwe jest dla Ciebie wtedy zorientowanie się, że śnisz.

Post został pochwalony 0 razy

Dla doświadczonych oneironautów to się wydje łatwe. Czasem próbuje tak pozytywnie myśleć ale zwsze przychodzi do głowy jakaś myśl e sie nie uda i wszystko psuje, nie wiem czy każdy tak. Może poprostu bede teraz zasypiał bez żadnej autosugestii i bede miał gdzieś z boku głowy wbite że ld jest łatwe w osiągnięciu.

Post został pochwalony 0 razy

Nie możesz na siłę pozytywnie myśleć bo robisz coś czego robić nie można- robić coś na siłę!
Ćwicz, a to o czym mowa będzie naturalnym etapem za kilka(naście) tygodni.
Medytuj!

Post został pochwalony 0 razy

Hehe, wczoraj połażyłem się spać dosyć późno bez zadnej sugestii, tylko przytuliłem się do łózka i spałem, a nad ranem miałem króciutkie ld (chyba mój błąd że tak szybko się skończył). Jechałem sobie samochodem z tyłu, mój brat kierował i jakby nigdy nic spojrzałem na dłonie, troche dziwne, przełożyłem palec przez dłoń i spoko, fajnie to wyglądało. Tak w ogóle to chyba prawie wszystkie moje uświadomienia we śnie doznaje spontanicznie bez żadnego znaku sennego i często gdy robie przerwe od pewnych ćwiczeń czy autosugestii. No i wtedy spróbowałem szybko wyjść z samochodu i polatać i chyba zrobiłem to za szybko, bo samochodu już nie było jednak sen zaczął się kończyć. Tk wiem, mogłem np. powiedzić kierowcy żeby się zatrzymał, ale wiecie jak jest w pierwszych ld - nie myśli się nic tylko żeby polatać albo odwiedzić koleżankę Very Happy

Ale ten ld to zawsze + ileś tam doświadczenia Razz

Post został pochwalony 0 razy