Czy mamy wpływ na to, co widzimy/słyszymy w paraliżu?

Witam. Często przeglądam forum, ale prawie nigdy się tutaj nie udzielałem, tak więc można powiedzieć, że jestem nowy. Mam pytanie o paraliż przysenny, na które nie mogłem znaleźć do tej pory odpowiedzi. Wydaje mi się, że skoro możemy mieć wpływ na naszą podświadomość, to odpowiedź powinna być oczywista, jednak chyba nie do końca tak jest. Najpierw opiszę swoje ostatnie doświadczenia, które skłoniły mnie do zadania takiego pytania, a zaraz po tym przejdę do rzeczy.

Po paru miesiącach posuchy postanowiłem znowu zapolować na LDki. Chciałem wykorzystać fakt, że doświadczyłem kiedyś kilku przypadków, w których po obudzeniu się i leżeniu w bezruchu doświadczałem paraliżu. Byłem nawet zdziwiony, że nie mówi się więcej o tej metodzie, a sporo osób próbuje trudniejszego wg mnie WILDa. Leżenie w bezruchu po obudzeniu wydaje mi się do tej pory o wiele prostsze, jeśli chodzi o uzyskanie paraliżu, a od niego przecież tylko jeden krok do świadomego wejścia w LD. Uznałem, że muszę wykorzystać któryś z 3 sposobów, żeby mogło to zadziałać - pierwszy z nich to krótki sygnał jakiejś osoby, tak żeby telefon zadzwonił tylko przez chwilę, a specyficzny dźwięk dzwonka zasygnalizował mi, że obudziłem się i mam się nie ruszać. Okazało się jednak, że nie bardzo mogę liczyć na dziewczynę i znajomych, więc pozostały mi jeszcze 2 sposoby: zaprogramowanie swojej podświadomości na bezruch po obudzeniu bądź zaprogramowanie jej na gwałtowne wybudzenia ze snu w fazie REM, dzięki których budzimy się niemal w pełni świadomie. Pierwsza opcja wydała mi się atrakcyjna, bo lubię medytować i pracować z nagraniami transowymi, ale jakoś nigdy w ostatnim czasie nie mogłem się do tego zabrać - niby miałem chęci, ale wiecie jak to bywa... Postanowiłem więc nastawić się na te gwałtowne wybudzenia.

Obudziłem się w ostatnią sobotę po 6 godzinach snu, wyszedłem z psem, a po jakichś 25-30 minutach wróciłem do wyra. Na początku leżałem na plecach - zacząłem sobie wyobrażać że śnię, napinałem i rozluźniałem mięśnie przez kilka chwil, licząc co 13 i powtarzając sobie, że świadomie śnię. Po jakichś 15 minutach obróciłem się na bok, kontynuowałem odliczanie, wpadłem w hipnagogie i prawdopodobnie po jakichś kilku minutach zasnąłem. Efekt przeszedł wszelkie moje oczekiwania. We śnie popatrzyłem na zegarek, nie zgadzała mi się godzina, zrobiłem coś gwałtownego i po chwili wywaliło mnie ze snu - za chwilę znalazłem się w łóżku z niby-paraliżem. Czemu używam słowa "niby"? Ponieważ teoretycznie miałem wszystkie objawy paraliżu - uczucie oddalania się od ciała, wibracje, przyspieszone bicie serca, strach i jakiś dziwny dźwięk. Jednak czułem, że mogłem poruszać palcami u stóp - wydaje mi się, że byłem w stanie nawet minimalnie soę podnieść i otworzyć oczy na ułamek sekundy, ale zaraz po tym zamykały mi się one z powrotem i moje ciało opadało na łóżko. Używając młodzieżowego języka, można powiedzieć że czułem się totalnie przymulony. Po jakichś 30 sekundach całe uczucie ustąpiło, ale pozostały wątpliwości, czy to na pewno był paraliż, skoro mogłem się trochę poruszać - no chyba że ruszałem się swoim sennym ciałem, ale to też wątpliwe...albo był to po prostu paraliż niepełny, ale nie słyszałem o takim, chociaż przypuszczam że może to różnie wyglądać u każdego. Zadowolony z efektów zasnąłem i postanowiłem sobie, że na następny raz nie będę się bał i powiem sobie "enjoy the paralysis' Very Happy

Ku mojemu zaskoczeniu, za chwilę miałem kolejną okazję, znowu we śnie pojawił się jakiś przebłysk świadomości, gwałtowne wybudzenie i kolejny paraliż, podobny do poprzedniego. Zasnąłem znowu i po kolejnym śnie powtórzyło się to po raz trzeci, tyle że tym razem widziałem nad sobą posturę jakiegoś mężczyzny, który powiedział mi coś w stylu "jeszcze do ciebie wrócę". Nie przestraszyłem się jakoś bardzo, ale jednak z paraliżu wyszedłem, mówiąc sobie że to przecież tylko haluny. Niestety, pomimo tego że ten głos nie zrobił na mnie wielkiego wrażenia, nie mogę się nazwać człowiekiem odważnym i olewającym wszystkie halucynacje, a bardzo chciałbym doświadczyć świadomego wejścia w sen. Noc z piątku na sobotę pokazała mi, że to jak najbardziej możliwe i wystarczy tylko pokonać lęk. Stąd bierze się moje pytanie: czy możemy wpływać na to, jaki kształt przybierają nasze halucynacje w paraliżu? Myślę sobie, że na następny raz spróbuję wyobrazić sobie wtedy jakąś śmieszną sytuację lub piękną kobietę nad moim łóżkiem, przywołać pozytywne emocje, miłość... zastanawiam się tylko czy to coś da. Nawet jeśli spotkam się z twierdzeniami, że nie, to spróbuję popracować z podświadomością i wyrobić sobie takie nawyki podczas paraliżu - a nuż to przyniesie efekt, najważniejsze są przecież własne doświadczenia, ale chciałbym poznać waszą opinię na ten temat - a szczególnie tych, którzy praktykują WILD i pokrewne techniki - jak radzicie sobie z paraliżem i czy możecie wpływać na halucynacje? I jeszcze jedna kwestia: czy wystarczające jest po prostu poddanie się i brak próby wyrwania się z paraliżu, żeby wejść w sen? Czy są jeszcze jakieś przeszkody w świadomym wejściu w sen poza swoim własnym strachem, kiedy już osiągnęło się paraliż? Spotkałem się z opinią, że aby wejść wtedy w sen, należy podnieść oczy do góry...

I jeszcze jedno pytanie: czy sen w który wchodzimy świadomie, faktycznie można nazwać stabilniejszym? Słyszałem o tym, że tak, ale wolałbym poznać wasze zdanie na ten temat. Mam problemy w pozostaniu w LD, kiedy doświadczam go spontanicznie, odzyskując świadomość w normalnym śnie, dlatego to dla mnie ważna kwestia. Z góry dziękuję za poważne potraktowanie tematu i wszystkie odpowiedzi. Smile

Post został pochwalony 0 razy

Lęk to tylko Twoja interpretacja ów zjawiska. Jeśli uznajesz go za coś co wywołuje lęk, co by nie było, będzie wywoływać go zawsze.

	Cytat:
	- jak radzicie sobie z paraliżem i czy możecie wpływać na halucynacje?

Niby można, chociaż wg. mnie największą role odgrywa tutaj podświadome nastawienie. Ja osobiście nie mam specjalnych halucynacji, zazwyczaj ogranicza się to do silnych wibracji, przyjemnych zachwiań równowagi, bezdechu i okropnych krzyków, połączonych z dudnieniem w uszach takich jak przy zwiewaniu. Ale zamiast sie na tym skupiać, proponuje to olać i cieszyć się chwilą. Wbrew pozorom paraliz to przyjemna chwila Razz

Wszystko zalezy od interpretacji Smile

	Cytat:
	I jeszcze jedna kwestia: czy wystarczające jest po prostu poddanie się i brak próby wyrwania się z paraliżu, żeby wejść w sen? Czy są jeszcze jakieś przeszkody w świadomym wejściu w sen poza swoim własnym strachem, kiedy już osiągnęło się paraliż? Spotkałem się z opinią, że aby wejść wtedy w sen, należy podnieść oczy do góry...

Są różne opinie, nie którzy wskazują wizualizacje, inny próba wstania sennym ciałem. Ja raczej nic nie robie i czekam aż paraliż niewinnie ucichnie. Potem zazwyczaj dalej leże tak samo z zamkniętymi oczami, ale już w całkiem innym wymiarze Very Happy

Paradoksalnie pomaga mi również silne szarpanie się w paraliżu, ale do przyjemnych to nie nalezy, wywoluje uczucie lęku i jest mozliwosc sie obudzić, ale z drugiej strony przyspiesza wejście.

	Cytat:
	I jeszcze jedno pytanie: czy sen w który wchodzimy świadomie, faktycznie można nazwać stabilniejszym? Słyszałem o tym, że tak, ale wolałbym poznać wasze zdanie na ten temat. Mam problemy w pozostaniu w LD, kiedy doświadczam go spontanicznie, odzyskując świadomość w normalnym śnie, dlatego to dla mnie ważna kwestia.

Teoretycznie jest większa świadomość, ja osobiście tutaj różnicy nie widze. Może mam bardziej jasne myślenie, ale po za tym jakościowo jest tak samo.
Co do stabilności, to... hehe zależy. U mnie są w cholere nie stabilne, i często odpadam chwile po wejściu Smile

Nigdy WILD dla mnie nie był tak stabilny jak spontaniczne LD, ale to raczej trzeba samemu zbadać Smile

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	Wbrew pozorom paraliz to przyjemna chwila Razz Wszystko zalezy od interpretacji Smile

Mój problem leży chyba w tym, że naczytałem się głupot o paraliżu, które były napisane przez ludzi, którzy nie mają nic wspólnego z LD i nie chcą w ogóle żadnych tego typu doświadczeń. Wydaje mi się, że przez to wyrobiłem sobie negatywny wzorzec. Niby się boję, ale faktycznie - paraliż u mnie jest całkiem przyjemny. Czuję się taki przymulony i właśnie próbuję szarpać się na łóżku, żeby z niego wyjść, ale jednak coś w tym jest. W swoim pierwszym paraliżu czułem, że unoszę się nad łóżkiem, otoczenie było w innych kolorach i wszystko tak jakby wirowało. To było coś faktycznie pozytywnego, jeśli pominęłoby się ten bezpodstawny lęk ;] A te moje haluny jakieś straszne nie są - ostatnio ten facet, którego twarzy nawet nie dojrzałem, wcześniej jakiś młody chłopak leżący obok łóżka. Na dodatek zawsze po paraliżu jestem naładowany pozytywną energią, bo to jednak zawsze jakiś sukces. Muszę tylko nauczyć się regularnie budzić się gwałtownie podczas fazy REM - pytanie tylko, czy warto - czy nie lepiej skupić się na utrzymaniu się w spontanicznym LD? Mimo tego, wiążę większe nadzieję z bezpośrednim wejściem w sen, a jak będzie to się zobaczy...

To oczywiście mój post, tylko nie zauważyłem, że nie jestem zalogowany Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	Mój problem leży chyba w tym, że naczytałem się głupot o paraliżu, które były napisane przez ludzi, którzy nie mają nic wspólnego z LD i nie chcą w ogóle żadnych tego typu doświadczeń.

Tak jak każdy oneironauta Smile

Też się z początku kiedyś bałem na samą myśl o paraliżu, ale z czasem to poprostu minęło. Jak się boisz to spróbuj się schować sam w sobie, nie patrz co sie dzieje "po za Tobą", poprostu zacisnij zęby i to olej Smile

Poczuj wtedy to bezpieczeństwo, kiedy jesteś sam ze sobą zamknięty w wyobraźni. Jest to proste bo tak jak mówiłem, paraliż sam w sobie jest dość przyjemny. A haluny niestety i tak pozostaną, nie musisz się na nich skupiać ;p

	Cytat:
	Muszę tylko nauczyć się regularnie budzić się gwałtownie podczas fazy REM - pytanie tylko, czy warto - czy nie lepiej skupić się na utrzymaniu się w spontanicznym LD? Mimo tego, wiążę większe nadzieję z bezpośrednim wejściem w sen, a jak będzie to się zobaczy...

Chodzi Ci, żeby prosto z LD lądować w paralizu?
Nie widze sensu, ćwicz relaksacje za dnia, tyle wystarczy. Jak masz zdrowie, czas i nerwy to możesz się pobawić w sen polifazowy - rozkadasz drzemki na odpowiednie pory dnia. Ja rozkladam dwie drzemki po 3h, w dzien i noc, wtedy elegancko można robić WILD bo ani wstawac nie trzeba specjalnie, poprostu czekasz na swoja pore snu i odrazu indukuje Ci się faza REM.

Pzdr.

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	Chodzi Ci, żeby prosto z LD lądować w paralizu?

Chodzi mi o to, że ostatnio nie przykładałem się do LD osiąganego za pomocą testów rzeczywistości, MILD, autosugestii czy jakiejkolwiek innej metody. Po prostu przypomniało mi się o tym, że miałem kiedyś te paraliże bezpośrednio po obudzeniu się w bezruchu i fajnie byłoby to wykorzystać. W moich ostatnich trzech snach które opisałem miałem tylko przebłysk świadomości, a zaraz po nim za bardzo ponosiły mnie emocje - nie byłem w stanie się w nich utrzymać, więc tak czy inaczej nieuniknione było świadome obudzenie się - i tutaj pole do manewru dzięki tej metodzie. Wiążę nadzieje z tym, że dzięki świadomemu wejściu w sen on będzie jakiś bardziej stabilny i będę miał jaśniejszy umysł, bo w zasadzie dawno nie miałem LDka w którym potrafiłem na przykład przywołać jakieś szczegóły dnia poprzedniego w realu. Próbowałem SSILD 2.0 jakieś 2 miesiące temu i działał na mnie tak sobie, może potestuję go znowu i po ewentualnym uzyskaniu świadomości postaram się stabilizować sen. Znam na to metody, ale muszę wybrać najlepszą dla siebie, bo kiedyś próbowałem jakichś i nie wychodziło mi to za dobrze. No i jak ponownie nie wyjdzie za dobrze, to witam się z paraliżem i zobaczę co dalej, to przecież irracjonalne bać się czegoś, co tak naprawdę istnieje tylko w naszej głowie...

Dzięki za odpowiedzi ;] Z tym snem polifazowym może pobawię się w wakacje, brzmi to bardzo ciekawie.

Post został pochwalony 0 razy

ja od 3 dni próbuje dostać się na WILD miałem raz LD w życiu z MILDa totalny przypadek no i co do paraliżu karuzeli i stanu nieważkości to jak za pierwszym razem czułem to i było to nieprzyjemne - 3 dni temu próba padła w chwili kiedy żona zaczęła chrapać byłem zły bo już zaczynały mi się mroczki przed oczami robić, tak wczoraj był pierwszy sukces ale wykopało mnie jak się podnieciłem że się udało czyli jakieś 30 sekund nalotu miałem Razz

no i wczoraj już nie było tak źle ale szczerze mówiąc pamiętam że w młodych latach jak się raz ostro zŻyłowałem(spaliłem) Razz

to stan narkotykowej pranoii jest podobnie nieprzyjemny. walczyłem z tym kilka razy w życiu i nauczyłem się nad tym panować więc może oczywiście nie nakłaniam ani nie sugeruje ale to jakaś metoda:P a tak poważnie w tamtej sytuacji pomogły mi słowa przyjaciela "od tego się nie umiera" -coś w tym jest.

Post został pochwalony 0 razy

Matti:
Ty mówisz o halucynacjach z otwartymi na realu oczami? Bo coś mi się tak nie wydaje. Wszystkie twoje opisy dotyczą wracania ze snu do paraliżu. Dodając do tego niby-halucynacje oraz wrażenie poruszania się, najprawdpodobniejszym rozpoznaniem tego stanu jest sen o paraliżu. Jak czujesz, że się ruszasz, to na 100% jest to senne ciało, ja sam miałem takie sny o LD w których wydawało mi się, że lunatykuję w paraliżu.
Gwoli pytania - owszem, możemy mieć wpływ na to co widzimy. W momencie kiedy nie ingerujemy w halucynacje/sen, to widzimy to co się podświadomie kojarzy, czego sie boi lub życzy, dopiero kiedy świadomie i z pełnym przekonaniem życzymy sobie konkretnego obrazu - halucynacja/sen układa się po myśli świadomej, ale jest labilna.

Post został pochwalony 1 raz

W każdym przypadku oczy miałem zamknięte, gwałtownie się budziłem i nie otwierałem ich - od razu czułem falę jakichś wibracji i dziwny dźwięk. Próbowałem jedynie otworzyć oczy i wtedy wydawało mi się, że przez ułamek sekundy udało mi się dostrzec coś jak przez mgłę, ale zaraz moje powieki opadały. Owszem, czułem, że się ruszam, a przynajmniej to, że mogę poruszyć palcami u stóp. Nie pamiętam tylko, czy w ostatnim opisywanym przypadku mogłem się poruszać, ale wiem, że zobaczyłem wtedy tę postać nade mną, usłyszałem jej głos i po paru chwilach paraliż ustąpił, a ja wciąż miałem w głowie ten głos. Bezpośrednio po tym wstałem i pamiętam dokładnie co robiłem w rzeczywistości, więc w tym przypadku raczej trudno stwierdzić, że to był sen. Być może wtedy miałem do czynienia z prawdziwym paraliżem, a pozostałe 2 były marzeniem sennym, ale pamiętam jak po jednym z nich poszedłem do toalety, a potem z powrotem spać - no nie wiem, być może to było FA, ale jednak nie uważam tego za wysoce prawdopodobne.

Wiem, że spontaniczne LD są pewnie tak samo świetne i jest wiele metod na ich osiągnięcie, ale zależy mi na tym uczuciu świadomego wejścia w sen. Dlatego pozostaje mi częściej wybudzać się gwałtownie, z przekonaniem życzyć sobie konkretnego miłego obrazu w paraliżu i pozostać biernym, czekać aż znajdę się we śnie...

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Matti729 dnia Wto 15:16, 09 Kwi 2013, w całości zmieniany 2 razy

A jak ten paraliż ustąpił i miałeś w głowie ten głos, to pamiętasz moment wstania? Czy te oczy miałeś otwarte, czy otworzyłeś je jeszcze raz? Tak czy inaczej miałeś doskonałą szansę na LD wtedy.

Post został pochwalony 0 razy

W tym przypadku miałem zamknięte oczy, nie pamiętam żebym próbował się szarpać, żebym coś widział jak przez mgłę i żeby opadały mi powieki. Po prostu miałem zamknięte oczy, widziałem nad sobą posturę tego faceta-halucynacji, czułem, że nie mogę normalnie wstać, mój oddech był chyba szybszy, no i usłyszałem ten specyficzny głos, zapamiętałem dokładnie jego barwę, za chwilę po tym wstałem i już tamtego ranka nie zasypiałem. Niepotrzebnie, mogłem ciągnąć tę serię, bo to była dla mnie bardzo owocna noc (a raczej poranek). Może się trochę bałem tych własnych halucynacji...ogólnie po prostu czuję u siebie ten odruch, który każe mi bezwarunkowo coś zrobić w paraliżu, jakoś mu zapobiec...właśnie dlatego chcę jakoś umilić sobie te halucynacje, żebym utrzymał się w spokoju. Tak czy inaczej, ćwiczenie czyni mistrza, zaplanuję sobie coś ciekawego w LD i będę liczył na to, że moja motywacja będzie silniejsza. Ale to w weekendy, jak będę mógł pospać o wiele dłużej. Jakby dalej efekty były owocne, to zdam jakąś relację, bo być może kogoś ciekawi, jak działa ta metoda z gwałtownym wybudzaniem, choć wiem, że to przecież żadna nowość...Tyle, że nie zauważyłem, żeby była ona szerzej omawiana, a skoro panuje opinia, że wejście bezpośrednio w LD czyni go stabilniejszym bądź daje nam większą jasność umysłu, to może warto o niej jeszcze wspomnieć. Jak dla mnie to o wiele prostsze niż WILD, ale może myślę tak dlatego, że często miałem problem z takimi głupotami jak choćby przełykanie śliny podczas próby WILD-a i kompletnego bezruchu... W zasadzie to sądzę, że w tej metodzie nie chodzi nawet o jakąś specjalną gwałtowność pobudki, tylko o wybudzenie dokładnie w fazie REM z jakiegoś dosyć barwnego snu. Wtedy mamy na pewno jakieś szanse, że obudzimy się z pewnym stopniem świadomości i nie poruszymy się ani nie otworzymy oczu, szczególnie jeśli wcześniej afirmowaliśmy, że "jestem świadomy budzenia się" i tak dalej....Metoda oszczędziłaby czas wielu osobom, którzy nie mają opanowanego WILDa w jednym palcu i nie potrafią szybko wejść w paraliż o własnych siłach.

Fundamentalne twierdzenie paraliżu sennego z Lucidology 101: "Paraliż senny jest najbardziej prawdopodobny, kiedy budzisz się i zasypiasz ponownie, bez poruszania się". Na mnie to działa świetnie, nic tylko pracować dalej i osiągać wiele LD...bo tak naprawdę nigdy nie miałem takiego choć przyzwoicie stabilnego i trwającego dłużej niż jakąś minutę (w przybliżonym przeliczeniu na nasz ziemski czas Very Happy

). Mam nadzieję, że mi się w końcu uda. Powodzenia dla wszystkich pozostałych Lucid Dreamerów, dzisiejszej nocy, a także w kolejnych.

BTW. Przypomniałem sobie, że 3 lata temu zakładałem podobny temat, tyle że wtedy nie polowałem świadomie na paraliże i nie definiowałem tego, co mi się przytrafiało jako porażenie przysenne. Pytałem po prostu o to, co się ze mną dzieje i jeszcze o parę technicznych kwestii związanych z LD, ale mniejsza z tym. Jedna z odpowiedzi w tamtym temacie sprawiła, że zacząłem się zastanawiać nad tym, że może to co mi się teraz przydarzało to nie był ani paraliż ani sen, choć wolałbym żeby tak jednak nie było:

"Nie pamiętam, jak to się fachowo nazywa, ale czasami można odczuć(i sam pare razy odczułem) zjawisko które zachodzi podczas wybudzania się ze snu, jest ono jak pamiętam spowodowane przywróceniem neuronów w rdzeniu kręgowym, które zostały "zatrzymane" przez paraliż senny, więc jest to coś w stylu przeciwnego zjawisk do paraliżu sennego, ale wygląda jak on, dlatego się raczej tego nie odróżnia."

Ciągle zakładam, że nie ruszałem się sennym ciałem, a może po prostu trudno to odróżnić i się mylę, ale jednak to przywrócenie neuronów w rdzeniu kręgowym chyba tłumaczyłoby taki nieudolny ruch ciałem fizycznym? Wie ktoś coś więcej o tym zjawisku?

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Matti729 dnia Wto 22:51, 09 Kwi 2013, w całości zmieniany 4 razy

W takim razie to ni były żadne halucynacje tylko już sen. Od tego momentu podlegał twojej kontroli, mogłeś delikatnie i spokojnie wstać sennym ciałem.

Post został pochwalony 0 razy