Spotkałam swojego przewodnika snu

Zabawy ze świadomym snem zaczęłam kilka lat temu. Niesamowicie intrygował mnie ten temat. Z początku dość intensywnie ćwiczyłam- znaki snu, testy rzeczywistości. Po dwóch miesiącach zaczęłam miewać świadome sny. Było ich kilk/kilkanaście. Potem trafił się paraliż nocny, trochę się wystraszyłam. Wycofałam się z tego. Od tego czasu świadomy sen trafiał mi się raz na czas. Zazwyczaj podczas drzemki w ciągu dnia. 1,5 roku temu urodziłam bliźniaki, od tego czasu nawet zwykłego snu mi brakuje, nie wspominając o świadomym. Dziś jednak się pojawił. Usnęłam podczas popołudniowej drzemki dzieciaków. Dość szybko zorientowałam się, że śnie. Sen zaczynał się w moim rodzinnym domu. Gdy zorientowałam się, że śnie wybiegałam z niego/wyleciałam i zaczęłam krzyczeć „przewodnik, przewodnik snu!”. Na mojej drodze pojawiła się postać starszego mężczyzny, która po chwili zrobiła się wręcz upiorna, następnie zniknęła. Trochę zrezygnowana zwolniłam kroku i zobaczyłam mężczyznę. Zapytałam go „czy wiesz gdzie jest mój przewodnik?”. Uśmiechnął sie miło i już wiedziałam, że to on. Wyglądał miło, niepozornie. Przeciętna twarz, duże usta. Chyba brązowy ubiór. Gdybym miała określić jego wiek powiedziałabym, że 30+. Miły głos. (Tutaj chce wtrącić, że tak naprawdę szukałam swojego opiekuna/anioła struza by zadać mu ważne dla mnie pytanie, i nie wiem czy źle go nie wzywałam wołając „przewodnik”). W każdym razie zadałam mu pytanie. Jego odpowiedz była dla mnie dobra, taka jakiej oczekiwałam. Poczułam ulgę. Następnie zapytałam go czy wiele osób przychodzi do niego z pytaniem. Odpowiedział jedna na sto, a po chwili dodałtysięcy. Zdziwiłam sie, że to tak rzadkie. On po chwili dodał, że opiekuje sie mnóstwem osób i urwał mówiàc coś na zasadzie- nieistotne, nie będę ci zawracał głowy. Następnie objął mnie i pocałował w policzek. W sposób ciepły i dający mi poczucie szczęścia, ale nie mający nic wspólnego z sexualnością. Wtedy zaczął płakać mój syn, wybudził mnie ze snu. Napiszcie proszę co o tym sądzicie. Było to niesamowicie prawdziwe natomiast bliźniaki tak dają mi w kość, że mam po części poczucie, że trochę mi poszło na łeb.

Post został pochwalony 0 razy