No to mam problem... Dla mnie duży.

Przejdę od razu do konkretów, choć nie jest mi latwo sie tak przed Wami otworzyć. Otóż idę na pogrzeb kogoś z rodziny. Dla mnie takie okazje, jak dla kazdego są przygnębiające. Ale oprócz tego straszne. Przez kilka tygodni po pogrzebie zawsze mam schizy, wiecie, strach, migawki z kaplicy cmentarnej, hipnagogi przed zasnieciem (twarz zmarlego).
Jest strasznie mi cieżko. Nie wiem jak mam pomóc sobie zeby nie myśleć o tym, to zakorzenia sie w mojej podświadomości, o jakichś tworczych snach nie ma mowy. Przezylam już parę pogrzebów w rodzinie i miałam zawsze takie potem nieprzyjemności. Wiem że to tylko w mojej głowie siedzi, ze to TYLKO mój mozg. Staram sie racjonalizować, ale nie potrafie wyzbyć sie tego nieprzyjemnego uczucia strachu. Czasem żaluję nawiasem mówiąc, ze spie sama, chciałabym zasnać wtulona w kogoś, żeby się nie bać kurczę zasnąć(nie mam tu na myśli mamy oczywiscie Wink

).Wiem, to dziwne-dziewczyna 17 lat i boi się zasnąć. Tylko, ze ja mam tak tylko w wypadku śmierci kogoś, a konkretnie pogrzebu (chodzi o płaczliwosć obrzędu) Macie jakies pomysły? Pogrzeb za 2 dni. Może znacie taki przypadek z autopsji i wiecie, co robić, by skierować podświadomość na coś innego?I jak to zrobic, bo ja naprawdę próbuję, ale nic nie wychodzi.
P.S Blagam, nie nabijajcie sie ze mnie, ja i tak jstem juz wystarczająco zarumieniona. Z góry dzięki, jesteście kochani. Ufam Wam, skoro to mówię, pamiętajcie o tym.

Post został pochwalony 0 razy

Dostaniesz pewnie dużo różnych porad. Najlepiej poradzić sobie samemu. ;-) Wiem też z doświadczenia, że dobrze jest tak naprawdę nie uciekać od tematu myślami. Od żadnego tematu. Mimo, że to czasem może boleć, czasem może smucić. Ale nie należy kręcić się myślami w kółko, tylko jakoś to przełamać.

Nie rumień się - w internecie jesteś anonimowa.

Żeby nie uciekać od tematu snów - Joga Snu mówi o Dakiniach. :) Dakinie, to piękne, ubrane w jakimś kolorze (chyba w niebieskim) kobiety, które aż emanują dobrem i opiekuńczością - należy zwizualizować sobie Dakinie wokół siebie przed zaśnięciem, wtedy zasypia się dużo lepiej.

Oczywiście Dakinie nie muszą być opcją - w Tybecie są znane, ale niekoniecznie w Polsce - może być to anioł stróż, matka czule się na nas patrząca przed snem, sam Bóg, czy ktokolwiek inny, kto kojarzy nam się z opiekuńczością.

Post został pochwalony 2 razy

Johny napisał:

Żeby nie uciekać od tematu snów - Joga Snu mówi o Dakiniach. Smile

Dakinie, to piękne, ubrane w jakimś kolorze (chyba w niebieskim) kobiety, które aż emanują dobrem i opiekuńczością - należy zwizualizować sobie Dakinie wokół siebie przed zaśnięciem, wtedy zasypia się dużo lepiej.

Oczywiście Dakinie nie muszą być opcją - w Tybecie są znane, ale niekoniecznie w Polsce - może być to anioł stróż, matka czule się na nas patrząca przed snem, sam Bóg, czy ktokolwiek inny, kto kojarzy nam się z opiekuńczością.

Ta opcja mi sie bardzo podoba, i na pewno spróbuję, dzięki.

Post został pochwalony 0 razy

Zgadzam się z Johnym, nie uciekaj od tematu. Jeśli coś cię gnębi w w.wspomniany sposób, to ewidentnie znaki daje ci twoja podświadomość. Wiem o czym mówisz, bo kiedyś przeżyłem coś takiego. Moja rada...porozmawiaj z kimś o tej osobie, w rodzinnym gronie powspominajcie jakieś fajne rzeczy z nią związane, przejrzyj album rodzinny. Musisz się mentalnie pożegnać. Przywołaj dobre wspomnienia i mimo wszystko myśl pozytywnie(wiem że to trudne przy temacie śmierci) o tej osobie. Możesz przed snem "porozmawiać" z tą osobą.
Pogodzona i naładowana pozytywnymi emocjami, wspomnieniami i pogodzona z odejściem, nie powinnaś mieć problemów z dręczeniem twej duszy.
Oczywiście jak pisał Johny, najlepiej posłuchaj samej siebie.

Post został pochwalony 0 razy

Dzięki Wam wielkie za wszystkie rady, ta osoba nie była dla mnie bardzo bliska, ale ale jednak to rodzina, musze jednak stawic temu czoła, a te porady na pewno wiele mi dały do myslenia. Dzięki jeszcze raz.

Post został pochwalony 0 razy