Pamiętnik spontanicznych LD

To nie dywagacje a rzeczy oczywiste jak już się to załapie. Wszystko może być iluzją, jak najbardziej. Tym bardziej chodzi po prostu o konsekwencje danych przekonań, praktykę. A to o czym pisałem jest zdecydowanie praktyczne.
Polecałbym zacząć od codziennych krótkich medytacji, w których postanowisz sobie, że nie będziesz przez ten krótki czas w ogóle myślał. Masz olewać totalnie kminy, gardzić nimi, nawet jeśli będzie Cię korciło myśleć i wyciągać wnioski. Tak jakbyś przez ten krótki czas nie istniał. Przerwanie utożsamienia z obrazem siebie jest ważnym doświadczeniem, które może otworzyć drogę do szerszego poznania.
To tez nie taki offtop bo takie wglądy przekładają się na większą uważność za dnia a to z kolei na sny i LD.

Co do postępów. Szkodzisz sobie sądząc, że masz jakiś typowy program, według którego możesz doświadczać LD. Widzisz, że poza niego wychodzisz, więc jest błędny. Odrzuć go całkowicie. LD jest w rzeczywistości proste. Wystarczy złapać falę i wychilloutować. Pozwolić by świadomość nocna rozwijała się utrzymując zainteresowanie snem. Prowadź po prostu dziennik dalej i odrzuć myślenie o jakiejś średniej ilości LD.

Post został pochwalony 0 razy

Mam znajomego co regularnie medytuje od paru lat. I relacjonuje, że pomału nic go nie zaczyna obchodzić, ponieważ tylko medytacja zaczyna być sensem ziemskiego życia. Niemalże wszystkie przyjemności i jak i nie przyjemności przestają dla niego mieć znaczenie. Seks, jedzenie, granie, strach. To wszystko jest dla niego tylko i wyłącznie cielesną błahostką, z którą przestaje się utożsamiać.
Kiedyś też medytowałem, a przynajmniej próbowałem. Zrezygnowałem po tym jak stwierdziłem, że nie potrafię "przestać myśleć". Każda próba zakłócenia płynnego przypływu myśli kończy się wysokim, psychicznym dyskomfortem. Jedynie co osiągnąłem podczas medytacji to myślenie na innym poziomie - bez słów i obrazów.

19.04.2017
Już zaczynałem myśleć, że w tym miesiącu nici z LD, ale jednak się pojawiło. Wszystko zaczęło się, kiedy obudziłem się o 8 rano. Byłem lekko zaspany, wszak miałem duże problemy z zaśnięciem w nocy. Z racji tego, że mam niedługo maturę, to od dłuższego czasu słucham sobie audiobooki z lektury. Dziś, postanowiłem wykorzystać moje zaspanie do relaksu, połączonego z odsłuchem, tak więc, starając się zbytnio nie rozbudzać, założyłem słuchawki i włączyłem kolejną część "Lalki" B. Prusa, po czym przyjąłem wygodną leżącą pozycję i zasłoniłem sobie twarz poduszką, coby światło mi nie przeszkadzało.
Przesłuchałem tak ze 3 części (każda po 18-20 minut) i dopiero przy czwartej części (dzisiejsza czwarta część. Ogólnie to była 59 część całej lektury) zacząłem odpływać.
Złapał mnie stan przed paraliżem - charakterystyczne uczucie, jakby przyśpieszone tętno, mrowienie tu i tam, utrata potrzeby zmieniania pozycji ciała. W mojej głowie zaczęły się pojawiać myśli "czy będzie z tego paraliż?". Nim spostrzegłem, to przestałem myśleć o paraliżu, a bardziej skupiać się na słuchowisku. Złapał mnie paraliż. Jak to mam w zwyczaju, zacząłem się bawić hipnogami kinetycznymi, manipulować nimi. Pierw zacząłem rozmyślać sobie nad marami, dokładni tymi samymi, przez które ludziom odechciewa się WILDa. Potem pojawiła się lekka obawa, czy czasem takie myślenie nie spowoduje "przyzwanie" owej mary. Nic takiego się jednak nie stało. Nie czułem by ktoś mnie dusi, nie czułem żadnego bólu, a ni niczego innego coby mogło mnie zniechęcić. Potem zaczynałem zastanawiać się, czy wyjdzie z tego LD. Myśli te mi się zaczęły pojawiać, albowiem czułem, jak pomału się wybudzam. Po ok. pół minuty zacząłem czuć, jak oczy zaczynają się same otwierać. Postanowiłem, że nie będę siłą ich trzymał zamkniętych toteż pozwoliłem im się otworzyć. Gdy się otworzyły oczy, to jeszcze zanim zwróciłem a cokolwiek uwagę, to przypomniało mi się moje poprzednie LD - że tam miałem FA - tak więc pierwszą rzeczą jaką zrobiłem to RT. Wskazało, że to sen, a dopiero po tym zauważyłem, że przecież nawet miejsce się nie zgadza, że się obudziłem nie tam, gdzie zasnąłem, co tym bardziej uświadczyło mnie, że to sen.
Tak jak zwykle bywa w moich snach - była noc. Postanowiłem, że jak będę wypełzał z łóżka to przy okazji sięgnę pod łóżko po latarkę. Jej jednak tam nie było. Posmutniałem nieco, jednak zanim zrobiłem cokolwiek innego, to się obudziłem. Była ok 9:23

Post został pochwalony 0 razy

No nie brzmi zdrowo to co piszesz o tym znajomym Smile

I czemu tak pogardliwie mówi o tych ziemskich przyjemnościach. Czuje się lepszy od tych, którzy tak spędzają życie? "Ziemskiego życia" - wierzy w jakieś inne? Brzmi jak jakieś wyparcie Smile

Ciekaw jestem co by było jakby tak na miesiąc się odciął od swojego źródełka czyli medytacji.
Co do Ciebie, domyślam się, że to rodzi napięcie. Chodziło mi o to, żebyś od tego napięcia nie uciekał kolejnymi myślami. To napięcie to jakiś strach. Dotrzyj do tego czego się tak boisz.

LD gratuluję. Też kiedyś próbowałem sobie pomóc w ciemności latarką. Udało się, ale to rozwiązanie ma wadę bo ogranicza pole widzenia. Lepiej np. akomodować wzrok.

Post został pochwalony 0 razy

Dla mnie też to nie brzmi zdrowo. Ale skoro lubi tak, to nie mnie to osądzać. Sam mam podobnie, jednakże ja swoją "obojętność" nabyłem "drogą filozofa" nie "drogą mnicha" Wink

Jego wypowiedź o przyjemnościach chyba nie jest pogardliwy, a przynajmniej tak relacjonował. Wiadomo mi, że po prostu lubi używać "rozszerzonego" zasobu słownictwa, co przekłada się niekiedy, na nietuzinkowy styl wypowiedzi.
Jeśli chodzi o inna wiarę, to pozwól, że go zacytuję - "Ja nie wierzę w Boga. Ja wiem, że on istnieje". Podobnie skwitował też "inne życie".

Dziś miałem dziwny przypadek. Nie spałem przez całą noc, a że senny byłem, to postanowiłem, tak jak ostatnio, założyć słuchawki, włączyć lekturę i sobie poleżeć dla relaksu. Także i w tym przypadku, przy czwartej części odpłynąłem. Wpadłem niemalże od razu w fazę REM. Miałem krótki sen z tendencją wybudzającą. Co to oznacza? Że po rozpoczęciu snu, był on mniej więcej jednostajnie spłycający według następującego schematu: Sen -> płytki sen -> półsen ->półświadomy półsen -> świadomy paraliż -> pobudka. Całość trwała może z 10 minut.

Po za tym, znowu uświadczyłem, że paraliż nie chciał mi zejść z niektórych partii ciała, pomimo bycia już wybudzonym - Nie było kłopotu, żebym np. wstał i dalej miał sparaliżowane kilka części swojego ciała. Zauważyłem także, że takie zjawisko następuje w tych samych miejscach. W szczególności zapadła mi w pamięć, częściowe sparaliżowanie lewej dłoni, który wygląda mniej więcej tak:

Gdzie czerwonym kolorem oznaczyłem pełny paraliż, a pomarańczowym częściowym.
Wcześniej tłumaczyłem to sobie tym, że leżąc po prostu sobie rękę czymś przygniotłem przez co po prostu mogła mi zdrętwieć. Teraz jednak wiem, że to nie drętwota, ponieważ leżałem na grzbiecie, a rękę mialem na brzuchu (no i ta powtarzalność sparaliżowanych miejsc). Bardzo intrygujące zjawisko.

@Edit
Jak się zdrzemnąłem w okolicach 13, to znowu obudziłem się z sparaliżowaną dłonią xD

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez iLuzjusz dnia Pon 18:52, 24 Kwi 2017, w całości zmieniany 1 raz

28.04.2017
Wczoraj i dziś miałem nieprzespaną noc. Wczoraj przespałem ok 3-4h, dziś trochę lepiej bo 5h. Pokrzątałem się trochę po domu, zjadłem śniadanie, porozmawiałem z gośćmi w domu i udałem się do swojego pokoiku się zrelaksować przy muzyce. Oczywiście przysnąłem.
Byłem świadomy od prawie samego początku. Pomału formujące się z otchłani doznania, wskazywały na bardzo płytki sen. Z czasem sen się unormalizował. Wówczas zrobiłem TR, które wskazywało oczywiście na sen. Zastanowiłem się co by tu zrobić, kiedy usłyszałem jakby przez sen, głos ojca, który mnie budzi. Sen znikł, znalazłem się na pograniczu jawy a snem. Poczułem jak zdjął ze mnie koc i powiedział, żeby zszedł na obiad. Odburknąłem coś, sugerując, że zaraz zejdę. Chciałem się jeszcze się nacieszyć snem, bo byłem od rana bardzo zmęczony, a te LD bardzo mnie odprężało. Tak więc, jeszcze chwilę się pobawiłem hipnogami kinetycznymi, bo ze świata onirycznego, tylko to mi zostało. Potem wstałem i zszedłem.
Byłem bardzo senny i bez energii, ale usiadłem do stołu, obok cioci, która nas odwiedziła. Na obiad był żurek z jajkami. Ale moją myśl przykuło coś innego, niż dobra zupa. Moja percepcja - była zbyt senna. Zrobiłem RT. W połowie pokazało na sen, a w połowie na świat realny. Pierwszy raz czegoś takiego doznałem. Ciotka się zapytała, czemu tak ciężko oddycham (podczas RT wydałem głośny dźwięk wdechu przez nos). Nie odpowiedziałem, zbyt bardzo rozmyślałem o swoim wnętrzu. Postanowiłem zachować ostrożność - zachowywać się jak w realu, mając na uwadze szczegóły, które pomogłyby mi osądzić czy śnię. Wpadłem na pomysł. Oznajmiłem rodzinie, że idę się przespacerować, bo potrzebuję po prostu trochę świeżego powietrza i ruchu. Było to dla mnie genialne rozwiązanie, bo będąc osamotniony, mógłbym bez krępacji badać otoczenie, nie ryzykując przy tym ewentualnym głupstwem. Ku mojemu zaskoczeniu ciotka odparła, że to dobry pomysł, że wszyscy powinniśmy się przejść, bo czemu nie. Zesmutniałem, chociaż nie dałem po sobie tego poznać. Przystałem na propozycję, że najwyżej po prostu się oddalę od grupy. Po za tym na dworzu w dalszym ciągu będzie więcej szczegółów.
Wychodząc z domu, rozmyślałem nad tym, że mi się kręci w głowie odrobinę. Zrobiłem RT, które wskazało iż to jest sen, ale mimo to postanowiłem jeszcze na wszelki wypadeki wypadek zachować ostrożność. Niebo było ciemniejące, jakby byłby wieczór, oraz było pochmurnie. Nie zwróciłem na to uwagi, a szkoda. Bo kiedy zasypiałem nie mogło być wcześniej jak 13, poza tym od kiedy obiad się je późnym wieczorem? Słyszałem rechot okolicznych żab, oraz świszczenie koników polnych. Zrobiłem głęboki wdech i poczułem zapach wilgotnego, wieczornego letniego powietrza. Potem się obudziłem.

W myślach pomyślałem "Och, a jednak to był sen". Szybko jednak spostrzegłem, że jednak się nie obudziłem. Miałem ciemno przed oczami, ale dalej spałem. Pomału formowały mi się obrazy. Byłem na granicy paraliżu i snu, bo jeszcze miałem hipnagogi, ale pomału mogłem ruszać swoim sennym ciałem. Zacząłem jednak to traktować jak zwykły paraliż - czyli zacząłem się bawić hipnagogami i nic innego mnie nie obchodziło.
Czułem wyraźnie, jak balansuję między jawą a snem. Podczas jednego z "niżu sennego", postanowiłem położyć jakiś przedmiot na swoim brzuchu. Tak o, po prostu mnie natchnęło, żeby to zrobić. Wziąłem jakiś przedmiot leżący obok mnie, który znalazłem na ślepo i go położyłem. Potem postanowiłem pogłębić paraliż. Udało się. Gdy już mnie znudziła zabawa hipnagogami, postanowiłem się obudzić. Po pobudce okazało się, że w realnym świecie nigdy żadnego przedmiotu nie wziąłem w ramach mojego "doświadczenia" z paraliżem. Zrozumiałem, że w tedy jak przedmiot brałem, to nie był "niż senny" tylko "wyż" - a ja nie ruszałem swoją realną ręką tylko senną. Byłem we śnie, myśląc, że się obudziłem - Po ten konkluzji jeszcze na wszelki wypadek zrobiłem RT, tym razem ewidentnie było, że to real...

Bardzo ciekawe doświadczenie. Taki jakby sen warstwowy. Już raz coś podobnego miałem - sen w którym było wiele FA pod rząd. W ogóle takie zjawisko ma jakąś nazwę? xD

Post został pochwalony 0 razy

Jak przeczytałem o tym głosie przebijającym się do snu to już podejrzewałem, że nie pochodził z jawy. Powinna w głowie zapalić się lampka kiedy to trafia się taki zbieg okoliczności, że akurat ktoś od nas coś chce jak wchodzimy do LD Smile

Poza tym niezniekształcony głos we śnie z jawy to rzadkość.
FA w LD są częste. Powracanie do snu z FA, hipnagogi, paraliż, wibracje to wszystko można wyśnić. Odczułeś to na własnej skórze i od teraz powinieneś brać na to korektę Smile

Ale szczególnie wartościowe dla praktyki są długie epizody śnienia przytomnego, bez możliwości szybkiej weryfikacji własnego stanu, taki jak miałeś w tym śnie. Ale nie wiem o co chodzi Ci z tym TR. TR z nosem świadczy o byciu we śnie nie kiedy czujesz swobodny przepływ powietrza tylko czujesz jakikolwiek. Nie może być jednocześnie pozytywny i negatywny, choć ja też tak to kiedyś widziałem.
Co do poprzedniego wpisu, to nie wiem o co chodzi. Może to jakieś zaburzenia snu, albo problemy z krążeniem? Jak chcesz wartościowej opinii to spytaj się Incestusa, w końcu to lekarz Razz

Post został pochwalony 0 razy

Raz mnie ojciec obudził, jak miałem LD. Było to o 6 rano, w wakacje, gdzie było pewne, że będę spał. W ogóle to mój tata to taki śmieszek czasami jest, czasami zdarza mu się mnie wołać tak bez powodu xd A dźwięki z reala we śnie słyszę relatywnie często. Najczęściej w formie muzyki, którą słucham na słuchawkach.
Co do łapki, to sam nie wiem. Może być miliord powodów, dla którego cokolwiek się dzieje anormalnego w organizmie.

05.05.2017

Chyba odkryłem technikę, która jest nawet skuteczna dla mnie. Zauważyłem, że gdy senny postanowię się się zrelaksować, to nawet często wpadam w paraliż. Tak też i dziś było. Było mega. Hipnagogi kinetyczne mnie kołysały, a ja wyobrażałem sobie, że leżę w wodzie i kołyszą mnie fale morskie. Ale szybko postanowiłem się wybudzić, bo nie planowałem zasypiać. Z doświadczenia wiem, że jak się zdrzemnę po południu to wieczorem będę nadpobudliwy. Ale muszę przyznać, że nieźle mnie chwycił paraliż. Było nawet trudno się obudzić, bo momentalnie prawie odpłynąłem.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez iLuzjusz dnia Pią 16:58, 05 Maj 2017, w całości zmieniany 1 raz

25.05.2017
Był to głęboki sen, bogaty w nieprzyjemne uczucia. Jak zwykle bywa w moich snach - było ciemno. Kojarzę, że byłem wewnątrz budynku, prawdopodobnie obok windy. W pewnym momencie coś mnie tchnęło i zrobiłem RT. Dla pewności powtórzyłem test kilka razy. Za każdy razem wskazywało, że to sen. Z racji tego, że w głowie jeszcze nie zakończyłem innego procesu myślowego, to stwierdziłem "Zaraz zbadam ten sen tylko to dokończę" (to - myśl którą miałem w głowie przed RT, a którą jeszcze nie zażegnałem). Momentalnie coś mnie rozproszyło, nie pamiętam, bo sen był kilka dni temu. Nie mniej jednak na wskutek tego rozproszenia, ani nie dokończyłem "tego", ani nie zbadałem snu, bo zapomniałem, że to LD.
Dla odmiany ten "byt oniryczny" (bo LD to ciężko nazwać), wydarzył się podczas nieprzerwanego, pełnowymiarowego snu. Wcześniej na nic nie cierpiałem (tak jak, do tej pory, sporo miewałem dzięki objawom bezsenności, lub/i niedoboru snu), nic nie zażywałem szczególnego, a po pobudce czułem się standardowo. Innymi słowy rasowy spontan, w którym trudno dopatrzyć się powodu uświadomienia. We śnie nic mojej uwagi nie przykuło. Po prostu randomowo zrobiłem RT.

Szkoda, że coś mnie musiało wówczas rozproszyć. Się we znaki także dała niska pamięć snów, bo i nawet bezpośrednio po pobudce nie pamiętałem wszystkiego.

Post został pochwalony 0 razy

Akurat po wczorajszym LD miałem przemyślenia w tym temacie Smile

Ten sen mógł być głęboki, choć w głębokich snach bardzo rzadko się zdarza, że nas na TR po prostu najdzie, jeśli nie mamy nawyku. No ale pomijając to. Cytat z dzisiejszego wpisu.

"Myślę też, że moja poprawa uważności za dnia wobec myśli przez ostatnie pół roku mogła znaleść ujście w tym drugim epizodzie. Był moment w którym zauważyłem, jak krótki czas mija między pojawieniem się sennej intencji zrobienia czegoś nielogicznego, a wkręceniem się w myślenie, że tak właśnie chciałem i że jest to zasadne. Powstrzymałem dzięki temu kilka takich sennych odruchów, jednak i tak nie zapewniło mi to wysokiej świadomości przez cały epizod. Pomyślałem też po obudzeniu, że częstotliwość tych sennych intencji oraz szybkość i siła wkręcania się w nie, są pozytywnie skorelowane z głębokością snu. "

Oznacza to także, że w głębszym śnie potrzebna jest większa uważność, aby utrzymać świadomość. Nie powinieneś iść na kompromisy, że tylko to dokończysz i odejdziesz od fabuły snu Smile

Tak czy siak było blisko, dobra robota Smile

Post został pochwalony 0 razy

Tak, pewnie masz rację, że nie powinienem chcieć czegoś dokończyć. Ale jak już wspomniałem, jakaś rzecz rozproszyła mnie we śnie na tyle, że nawet o tym dokończeniu zapomniałem. Podejrzewam, że jakbym nie chciał dokończyć myśli, to i tak bym się rozproszył, bo nawet nie zdążyłem zacząć procesu kończenia.

23.06.2017
Tej nocy miałem aż 2 niezależne od siebie byty oniryczne. Jeden był snem o LD i bardzo szybko po pobudce o nim zapomniałem, bo aż tak go nie rozpamiętywałem rano. Drugi byt jest mi ciężko nazwać. Na początku myślałem, że to LD, potem stwierdziłem, że to może sen o LD, a koniec końcu pozostałem niezdecydowany. Pamiętam go za to bardzo dobrze, pomimo iż był tydzień temu, a ja nie zaprzątałem sobie nim głowy bo nie wiele w nim zrobiłem.
Sen rozpoczął się, gdy byłem przed drążkiem. Chciałem sprawdzić tezę znajomego, który uważał, że moje osłabione wyniki w podciąganiu wynikają z małej ilości dostarczanych kalorii. Tak więc będąc dobrze odżywionym chwyciłem drążek i rozpocząłem podciąganie się nachwytem. Ku mojego zaskoczeniu efekty były bardzo dobre. W pewnej chwili zauważyłem, że moje ciało mało się męczy (prawie w ogóle). W tedy uświadomiłem sobie, że to sen. Nawet RT nie musiałem robić, bo te podciąganie samo w sobie taką rolę spełniło. Z racji tego, że miło się podciągało, to postanowiłem kompletnie usunąć ograniczenie zmęczenia, a chwilę potem zacząłem robić podciągnięcia, których nigdy mi się nie udało zrobić w realu. LD skończyło się wraz z końcem fazy, nie obudziłem się po nim. Warto też dodać, że ten byt był przed snem o LD którego opisałem jako pierwszego.

30.06.2017
Początku snu dokładnie nie pamiętam. Chodziłem po osiedlu w którym się wychowywałem jako dziecko, gdy nagle znalazłem strzały do swojego łuku bloczkowego. Zadowolony je podniosłem, poszedłem kilka kroków myśląc, że nie przypominam sobie, żebym tutaj strzelał ze swojego łuku. Uznałem, że pewnie to robiłem dawno temu i dlatego nie pamiętam. To z kolei nasunęło mi myśl, że jeśli te strzały tam leżały długo i nikt ich nie wziął (były widoczne) to oznacza, że ta ścieżka musiała być opuszczona (w tedy nie zwróciłem uwagi na to, że w takim wypadku ścieżka byłaby zarośnięta, a nie była). Cofnąłem się, i zobaczyłem, że tam leżą kolejne strzały. Nie zgadzało mi się to, bo łącznie miałem 4 strzały - 2 w domu i 2 które przed chwilą podnosiłem. Stwierdziłem, że no trudno, skoro są, to nie będę wybrzydzał i je też wezmę. Podniosłem. Mój pesymizm nakłonił mnie, żebym jeszcze raz spojrzał na dłoń w którym trzymam strzały by sprawdzić, czy wszystko się zgadza, czy czegoś sobie nie uroiłem (w sumie to często tak robię w realu). Okazało się, że w ręku trzymam prawie 2 razy więcej strzał niż powinienem. Odwróciłem głowę na chwilę, kontemplując nad tą sytuacją. Spojrzałem jeszcze raz i znowu się okazało, że strzał mam prawie 2 razy więcej niż poprzednio (czyli prawie 4 razy więcej niż faktycznie powinienem mieć). Ledwo zaciskałem dłoń, tyle ich było. Zrobiłem RT z zatkanym nosem i... rozczarowałem się... rozczarowałem się, bo strzały karbonowe (o których mowa we śnie) do łuku są drogie (ponad 20zł za sztukę), a zwykłe drewniane się łamią przy strzale (mój łuk ma 55 funtów naciągu). Żałowałem, bo gdyby to był real to miałbym pokaźną ilość strzał, a tak to tylko fikcja. Stwierdziłem, że no trudno się mówi, dobre i tyle, że to LD. Zrobiłem rozbieg by wznieść się w powietrze, ale gdy tylko wzbiłem się w powietrze, to sen utracił obraz (jednak dalej słyszałem tło i dalej czułem swoje ciało senne i to, co z nim robię), a po kilku sekundach się obudziłem.

Ciekawostką jest to, że to chyba drugie LD w moim życiu w którym udało mi się latać. Pomimo iż "utraciłem wzrok" to dalej mogłem ruszać się po świecie i dalej słyszałem. Dlaczego jest to takie szczególne? Bo utrata obrazu wynikała ze spłycenia się snu. Czułem, że zaraz się obudzę. Nie widziałem też typowej czerni, tylko biel, tak jakby światło słoneczne docierało do moich zamkniętych oczu (śpię przy oknie, a po pobuce okazało się, że leżałem na plecach, więc prawdopodobnie to faktycznie słońce).

Analizując daty swoich LD-ków, zauważyłem również, że większość z nich pojawia się pod koniec miesiąca. Nie wiem jak bardzo ta informacja wpłynie na częstość instant LD. Boję się dwóch rzeczy z tym związanych:
1. Zaafirmuję sobie podświadomie, że LD pojawia się tylko pod koniec miesiąca.
2. Jeśli LD przez dłuższy okres czasu nie będzie pojawiał się wg moich podświadomych prognoz, to może to negatywnie wpłynąć na motywację i koniec końców odwrócić proces efektu kuli śniegowej

Post został pochwalony 0 razy

12.12.2017

Dziś miałem swojego pierwszego LD'a od ostatniego wpisu. Autentycznie. Jak wcześniej LD występowało czasami 2 razy w 1 miesiącu, a przynajmniej jakieś inne byty oniryczne występowały w miarę regularnie, tak od ostatniego wpisu miałem 2 sny o LD w tak słabej jakości, że nawet nie chciało mi się tego notować.
Ale dziś miałem prawdziwego LD'ka. Krótkiego, ale jednak. Mam nadzieję, że mój efekt kuli śniegowej się nie rozbił gdzieś po drodze. A jeśli sięrozbił to mam na dzieję, że owa kula szybko na nowo się ulepi.

Ale do rzeczy. Sen rozpoczął się, gdy spacerowałem sobie po osiedlu gdzie się wychowałem. Było ciemno, czyli klasyka. Noc lub wieczór w moich snach to pospolity widok. Na dobrą sprawę nie znam fabularnie, celu dokąd moja postać się udawała, ale za to wspominając tamtą okolicę, jestem wstanie określić, porę roku, którą szacuję na koniec wiosny - początek jesieni, albowiem, kątem oka dostrzegłem na mijanym płocie porastający, dziki chmiel i ogólnie otaczającą mnie roślinność.
W oddali spostrzegłem znajomego, którzy krzykiem ( z racji na dystans) się ze mną przywitał, wymachując radośnie ręką.
W tym momencie, jakby wgrano mi informację, że to LD. Nic mnie nie "natchnęło", nic nie zaskoczyło. Po prostu wiedziałem, że to LD. W pełni odruchowo zrobiłem TR, które bez żadnych przeszkód wskazało, iż śnię. Nie byłem ani trochę zaskoczony, a testu nawet nie powtórzyłem, co jest dla mnie totalną nowością. Pierwszy raz byłem czegoś pewny w 100%. Zawsze, czy to w realu czy we śnie testów robiłem kilka, a i we śnie podchodziłem do otoczenia z rozsądkiem i ostrożnością. Zawsze starałem się nie wydurniać "tak na wszelki wypadek". Ale tym razem, na pełnej wyjebce podszedłem do ziomka z lekkim uśmieszkiem, że sen, i zapytałem co tam. Znajomy się mnie zapytał, gdzie auto zaparkowałem. Odwróciłem się w stronę z którego przyszedłem (co może wskazywać, że podczas snu wracałem właśnie od auta), i razem ze znajomym się tam udaliśmy.

W absolutnie losowym momencie powiedziałem "Tam zaparkowałem", wskazując ręką kierunek. Wiedziałem, że to bez znaczenia, czy faktycznie tam będzie moje auto. Przecież tam nawet parkingu nie było. Ale sen szybko sobie z tym poradził. Tak jak w grach, zza delikatnej mgły wyrenderował się parking z kilkoma samochodami. Wybrałem, również bez szczególnego namysłu najbliższego sedana. Z daleka wiedziałem, że to nie mój samochód, ponieważ detale się nie zgadzały. Ale gdy tylko podszedłem do pojazdu okazało się, że mój umysł przemodelował pojazd na taki jaki faktycznie posiadam w realu. Byłem świadomy tego zabiegu, uśmiechnąłem się ironicznie, widząc niemalże nagą mechanikę scenerii sennej. Wsiadliśmy do samochodu, znajomy mi zaproponował przejażdżkę. Stwierdziłem, że spoko bo i tak lubię jeździć autem. A że to sen to się można powydurniać.
Wyjechałem z parkingu, nie patrząc w wsteczne lusterka. Nie obchodziło mnie czy coś lub kogoś stuknę, chociaż instyknt kierowcy był na tyle silny, że jednak na ułamek sekundy odwróciłem głowę do tyłu. A potem z kopyta ruszyłem. 5 tysięcy obrotów, biegi zmieniane jak karabin maszynowy, dusza rajdowca. W tym moencie, gdzieś świadomość płynnie się ulotniła, a LD zamienił się w zwykły sen, w którym zawiozłem gdzieś znajomego a potem sam się błąkałem autem po mieście.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez iLuzjusz dnia Wto 11:21, 12 Gru 2017, w całości zmieniany 1 raz

25.12.2017

Obudziłem się o 10, zjadłem śniadanie, pooglądałem film na YT. Po godzinie stwierdziłem, że w sumie t obym się zdrzemnął, więc nastawiłem budzik, puściłem muzykę i się położyłem. Bezproblemowo odpłynąłem.
We śnie byłem w pociągu. Jechałem do świnoujścia. Wyglądałem sobie przez okno podziwiając widoki. W pewnym momencie postanowiłem coś sprawdzić - wiedziałem, że niedługo będzie kanar szedł to poszedłem do kibla sprawdzić, czy w ten sposób uda mi się uniknąć kontroli. Bilet i tak miałem, ale że jestem ciekawski i lubię eksperymentować...
No więc zamknąłem się w pociągowym kibelku i tak jak się spodziewałem, konduktor nie był zainteresowany tym, że ktoś potencjalnie mógł się zamknąć w toalecie. Wychodząc spojrzałem na ekran informujący o następnej stacji, godziny przyjechania oraz stacji docelowej. Pisało "Szczecin-Wrocław".
Wrocław? Nie to nie możliwe, przecież jadę do świnoujścia - pomyślałem, po czym zerknąłem na bilet. I faktycznie pisało, że moim celem jest północ, nie południe Polski. W pierwszej kolejności pomyślałem, że przypał, bo nieważny bilet. W drugiej kolejności, że przecież z moim pierdolonym OCD nie ma takiej możliwości, żebym przypadkiem wlazł do złego pociągu, skoro sprawdzam po 20 razy rozkłady i kierunki pociągów...
Spojrzałem na inną tablicę informacyjną w pociągu, myśląc, że może tamta ma awarię. I dalej pisze "Szczecin - Wrocław". Nieee... to przecież nie możliwe, nie wierzę w to co się dzieje. To musi być sen - Robię RT i z ulgą stwierdzam, że sen. Zanim jednak cokolwiek zdążyłem zrobić, to rozpoczęła się walka o stabilność snu. Nie po to się uświadamiałem, żeby teraz się budzić! Ostatecznie wyrzuciło mnie do pół snu w którym wisiałem jakiś czas i utraciłem świadomość. Podczas kreowania się kolejnego snu od razu wystartowałem ze świadomością, lecz powstały twór oniryczny był na tyle niestabilny, że się rozsypał.
O dziwo znowu zamiast pobudki zawisłem w umysłowej próżni zwanej półsnem, gdzie znowu utraciłem świadomość. Kolejny sen był już nieświadomy.

Post został pochwalony 0 razy