Sny Andrewka

Yo!
Postanowiłem opisać kilka ciekawych snów. Moim celem jest propagowanie zdrowego podejścia do pracy ze snem, w tym również do świadomego śnienia, opartego na relaksie i uważności.
W internecie, jak i na tym forum, można zaobserwować często dążenie do uzyskania LD za wszelką cenę poprzez bezmyślne stosowanie technik i przy tym produkowanie stresu i frustracji. Dlatego opiszę kilka snów, które są wynikiem rozwijania relaksacji i w ten sposób chcę zachęcić do praktykowania LD opartego na relaksie.

6/7.06.2011
Jest jakaś akcja. Ktoś zrobił coś złego. Nie wiem kto i co. Rodzice mówią do mnie, że to ja. ja mówię że to nie ja. Okazuje się, że to jakiś chłopak. Nie wiem kto to jest ani co zrobił. Matka tego chłopaka idzie do psychologa, czy innego specjalisty. Ja widzę wszystko z góry i obserwuję. Matka chłopaka daje gościowi jego dzienni snów. Psycholog przegląda jego sny. Jest jeden sen, w którym chłopak został opętany przez jakiegoś ducha. Gościu czyta ten sen i ogląda rysunki. Zastanawia się, rozmyśla chwilę. Stwierdza, że możliwe jest że młody chłopak został opętany przez tego ducha przez sen. Mówi o tym matce. Stwierdza też, że różne energie mogą się zmieniać, różne istoty mogą zabierać energie itp. tak jak tutaj miało to miejsce, ale zawsze energia całości zostaje w równowadze. Jeśli ktoś traci energię, to ktoś inny zyskuje. Zaczynam się nad tym zastanawiać, akcja snu przenosi się na mnie w pierwszej osobie. Zastanawiam się na temat tego co mówił ten koleś. Zaczynam się modlić i oprawiać jakieś rytułały. Modlę się o energie żywiołów dla tego gościa.
Okazuje się, że koleś wyzdrowiał. Rozmawiam z kimś i mówię, że robiłem taką praktykę i pobierałem potrzebne żywioły z "zewnątrz". Ten ktoś mówi, że podczas gdy ja wykonywałem tę praktykę, na horyzoncie widział kolorowe światła.

20/21.06.2011
Jestem na jakimś odosobnieniu medytacyjnym. Jest nauczyciel, coś tam mówi. Później mówi inny koleś, nie wiem kto to jest. Jest trochę zamieszania, ludzie nie kumają o co chodzi, kto jest kto, ten drugi koleś wprowadził zamieszanie. Mój ojciec idzie kilka metrów dalej i zaczyna coś śpiewać. Patrzę na to i obserwuję reakcje ludzi. Teraz to ludzie w ogólnie nie ogarniają o co chodzi, totalne zamieszanie, wszyscy rozchodzą się. Siedzę sobie sam, podchodzi do mnie moja siostra i coś mówi. Słucham i jak dla mnie to coś niepotrzebnie marudzi. Ja na nią krzyczę, żeby mi nie zawracała głowy, ona odchodzi. Stwierdzam, że to było niepotrzebne, zbyt gwałtownie i odruchowo zareagowałem. Nie musiałem tak krzyczeć i się denerwować. Warto się zrelaksować i oczyścić, żeby nie stwarzać więcej takich sytuacji. Rozluźniam się, uspokajam, zamykam oczy. Leżę i wczuwam się w ciało. Rozluźniam po kolei całe ciało, relaks się pogłębia i nagle gwałtownie wzrasta. Ogarnia mnie uczucie spokoju, czuję przyjemność, lekką błogość w ciele i spoczywam w tym. Bezwładne ciało przychyla się na bok. Nagle odczuwam lęk. W moim umyśle pojawia się obraz, że obok mnie nic nie ma, że leżę na skraju przepaści i zaraz spadnę. Moje ciało jest bezwładne i zaraz spadnie. Automatycznie rozluźniam to, luzuję, dystansuję się- spoko, to tylko umysł, wyobrażenia stworzone przez umysł i uświadamiam sobie pustkę- i relaks dalej. Relaksuję się dalej. Nagle ktoś się śmieje. Otwieram oczy i patrzę. Koleś na przeciwko mnie śmieje się z tego, że leżę tak bezwładnie jakbym spał. Zlewam go, co ja będę się nim przejmował. Zamykam oczy i relaks. Znów wczuwam się w ciało i relaksuję je. Po chwil relaks znów gwałtownie wzrasta, czuję spokój, przyjemność i błogość. Spoczywam w tym i rozwijam to doświadczenie. Oczyszcza się ciało, energię i umysł. Przejrzystość umysłu wzrasta, jestem spokojny i uważny. Spoczywam w tym i rozwijam to. Zaczynam widzieć światło. To przejrzystość umysłu. Wyłania się obraz gór, takich świetlistych gór. Zastanawiam się czy czasem nie zacząłem widzieć pod zamkniętymi powiekami. Patrzę chwilę na te obrazy. Otwieram oczy i obraz się zmienił. Nadal przypomina góry, choć jest taki jakiś żółty, inny. Okazuje się, że obudziłem się i widzę zasłonę w namiocie.

Potem może coś jeszcze opiszę. Życzę wiele relaksu Wink

Post został pochwalony 0 razy

No... zapowiada się ciekawie Smile

Post został pochwalony 0 razy

Bardzo fajne masz sny. Napisz powieść science-fiction.

Post został pochwalony 0 razy

Gratulacje kolejny blogdreamer w ekipie z tych naszych snów powieść można napisać xd

Post został pochwalony 0 razy

Choć komentarze kolegów wyżej mnie zniesmaczyły (dla wyjaśnienia "blogdreamer" nie będę) to coś czasem napiszę.

25/26.12.2011
Jestem w ośrodku odosobnieniowym zen. Rozmawiam z jakimś chłopakiem. Znam go, kilka miesięcy temu tutaj zamieszkał. Pytam się go- jak tam? Mówi, że może być. Pyta się mnie czy chcę może zacząć praktykować zen. Mówię, że nie, dobrze mi tutaj gdzie jestem. Mówi też, że podobno zmarł jakiś wielki mistrz zen. Acha- odpowiadam.
Biorę pokój na odosobnienie. Idę na górę po schodach, załatwiem wszystko dostaje pokój. Wchodzę i siadam. Przychodzi znajomy, pyta się- ile zostaniesz? Myślę- teraz mamy (22 albo 23 grudnia) no to z 5 dni maksymalnie, przed sylwestrem wyjdę. Krótko, ale zawsze coś. Kolega idzie.
Siadam do medytacji. Co robić? Nie będę się patyczkował się z szine, zrobie od razu lagtong. W jednej chwili wchodzę w medytacyjne pochłonięcie, ogarnia mnie błogość.

Wszystko znika, dostaję jakiejś wizji.

Stoję w pokoju. Przede mną widzę postać. Ma wiele par oczu, a w ustach wiele par (języków lub oczu). Postać jest tajemnicza i psychodeliczna. Nie boję się jednak, tylko ją obserwuję, choć jestem ostrożny. [z tą postacią jakieś akcje były, jednak nie pamiętam] Idę na klatkę schodową. Widzę otwarte okno. Myślę sobie- wyskoczę. A czy nic mi się nie stanie? Robię salto w powietrzu, żeby upewnić się że to sen i nic mi się nie stanie. Biorę rozbieg i wyskakuję. Przez chwilę czuję lęk. Widzę budynek z którego wyskakuję, "dno" gdzie spadam, widzę przestrzeń w której spadam i czuję siebie spadającego. Natychmiast jednak puszczam lęk i wszystko co się pojawia. Wszystko znika, oprócz przestrzeni. Znikam ja, znika wszystko, zostaje tylko przestrzeń która momentalnie rozszerza się i jest już bezgraniczna. Zostanie tylko przestrzeń bez granic i moja jej świadomość, która wyłania się w formie światła. Tylko bezgraniczna przestrzeń wypełniona światłem. Spoczywam w niej. Po chwili pojawiają się świetliste thigle, kule światła. Zaczynają przemieszczać się "w lewo" (choć żadnego kierunku tam nie ma). Jedno za drugim pojawiają się, przemieszczają i znikają. Przy przemieszczaniu się pojawiają się takie ogonki jak przy komecie lecącej na niebie.

Wizja znika.

Jestem znów w pokoju gdzie medytuję. Obok mnie stoi moja dziewczyna. Rozmawiamy. Ona pokazuje mi zdjęcia, gdzie jest ze swoją rodziną. Wygląda inaczej. Oglądamy zdjęcia.

Dalej akcja snu toczyła się dalej, motyw z oknem i przestrzenią powtórzył się jeszcze raz.

Pozdrawiam i zachęcam do medytacji.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Andrewek dnia Pon 15:15, 26 Gru 2011, w całości zmieniany 3 razy