Świadome sny MATISZEWa

Siema, od jakiegoś czasu zbieram się aby założyć ten temat, raz już nawet napisałem, niechcący coś kliknąłem i cóż... pół godziny na marne.

15.04.2014
Godzina: ~15:00

Set & settings:
Temperatura 37.4, przed świętami u mojej rodziny, jest mi cholernie zimno, biore tabletki a moja dziewczyna przykrywa mnie 5 kocami Smile

Zastosowane techniki: żadnych

Wszystko zaczyna się od spontanicznego odzyskania świadomości, sceneria jak u mojej babci w domu, próbuję więc wyjść przez okno, które jednak się nie otwiera... wtedy zza moich pleców odzywa się głoś "Nieźle próbujesz". Odwracam się a tam jakiś chłopak w moim wieku siedzi na krześle i jakoś z przekąsem na mnie patrzy. Pytam go "czy ty też jesteś oneironautą?" on odpowiada, że tak. Uwierzyłem mu w sumie na słowo i nadal próbuje się wydostać z mieszkania, co jednak po chwili się nie udaje, obraz staje się czarny i sen się kończy.

Jestem w jakiejś takiej pustce, ciemno przed oczami ale śpię. Okropne hipnagogi (nigdy ich nie lubiłem), żadnych obrazów tylko piski, krzyki i beznadzieje uczucie coraz silniejszego zaciskania zębów. Budze się wciągając szybko powietrze, opowiadam o wszystkim dziewczynie, po czym znów zasypiam.

Nagle coś nie gra, patrze na źdźbło pszenicy i wydaje mi się jakieś bardzo wyostrzone... tak, to jest sen, szybko patrze więc na ręce, paluchy stają się dłuższe... No to jazda. Najpierw wyostrzenie całego pola pszenicy. Każde źdźbło widzę oddzielnie, mają kolor lekko złoty i jestem nimi na prawde zachwycony. Wyostrzam więc cały obraz jeszcze bardziej, krzycząc "ostrość razy 1000" i podobne rzeczy. Jestem na polanie, w okół mnie małe górki, obszar otoczony górami a na nich domy. Tworzę wielkie, takie na mniej wiecej 5 km w górę słupy przekazujące prąd, ale zaraz zaczynam się bać tego ogromu i je pomniejszam. Po chwili zastanowienia stabilizuję sen, mówiąc sobie że jest mój i że ja tu jestem panem. Chcę lecieć, lecz tylko bardzo wysoko skaczę i czuję coś niemiłego w brzuchu. Następnie znów wyostrzam obraz, tym razem otwierając (wręcz wytrzeszczając oczy). Skutkuje to znaczną poprawą kontrastu i zasięgu widzianego otoczenia. Jest też pewien dziwny efekt uboczny. Zaczynaja się drgawki, w prawym kąciku prawego oka... dziwne uczucie, lecz z myślą że nic mi się nie stanie, przecież to "tylko" sen, udaję się do pobliskiej "warowni".

Jest to mały budynek, nie bardzo pamiętam co konkretnego tam jest w środku ale biorę segwaya i jadę nim w stronę zamku, który jest na lekkim wzniesieniu. Na początku trudno to opanować, ale potem jest już dobrze. Gdy dojeżdżam do bramy o dziwo... nie mogę jej otworzyć. Za bramą stoi goblin z jakimś pomocnikiem, obaj są ode mnie znacznie niżsi i ubrani w średniowiecznie, ale schludne stroje. Mówie mu że mam dla niego przecież całe złoto (lubię sam się wczuwać w klimat snów), po czym przeskakuje przez bramę. No ale przecież żadnego złota nie mam, a goblin (teraz widzę że jest stary) patrzy na mnie pytająco. Mówię więc z całym przekonaniem, "przecież dałem Ci całe złoto wczoraj". On pośpiesznie przytakuje, a ja odwracam się i idę schodami w dół do karczmy.
Warto zauważyć że wszystko jest dobrze odwzorowane, wszędzie drewno, pochodnie i ciepły klimat średniowiecznego baru. Podchodzę do karczmarza i mówię mu aby zrobił mi najlepszego drinka z tych dwóch (tutaj wybieram jakieś alkohole z półki) składników. Gdy on wykonuje moje zlecenie, ja patrze na etykiete. Napisana ładną czcionką nazwa składa się z jednego słowa, które ma chyba z 12 liter. Czytam to i czytam, lecz zapominam początku, a gdy do niego wracam to... litery zaczynają zmieniać kolejność Smile

Uśmiecham się sam do siebie i myślę sobie "no tak, zapomniałem, przecież we śnie nie da się prawie nic przeczytać". Pijąc drinka przechadzam się po karczmie. Drink jest wyraźnie borówkowy... nie czuć alkoholu, jest prawie taki jaki być powinien. W karczmie siedzą jacyś ludzie, rozmawiają ze sobą. Wchodzę w pierwsze lepsze drzwi i długo idę labiryntem złożonym z korytarzy, schodów i drzwi. W końcu napotykam takie których otworzyć nie mogę... myślę więc że przecież klucz musi być w mojej prawej kieszeni, sięgam tam ręką i klucz faktycznie tam jest. Jest to dla mnie duży wyczyn, gdyż pomimo że LD miewam już z 8 lat to nigdy nie udało mi sie czegoś zwizualizować. Zadowolony idę teraz ciągle w górę i w górę. W pewnym momencie przez dach wpada Toyota yaris. Trochę się tym zawiodłem, bo zepsuło to średniowieczny klimat, ale niestety tu sen się urywa i się budze.

Mam nadzieje że nie jest to bardzo nudne Smile

Cóż, nauczyłem się w tym LD jednego. Że robiąc wszystko spokojnie i z rozwagą osiągamy lepsze efekty. Mam nadzieje że kogoś zainteresuje moja relacja, pytania mile widziane Smile

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	Pytam go "czy ty też jesteś oneironautą?" on odpowiada, że tak. Uwierzyłem mu w sumie na słowo

Heh, tak silnie wierzysz w MLD że każde stwierdzenie projekcji bierzesz za prawdę? Very Happy

Mi to wygląda na sen o LD.

Podejrzewam że podświadomie psujesz sobie jakość. Te sztuczki poprawiają jakość jeśli podświadomie sam ją obniżasz. Albo po prostu jesteś nastawiony że żeby coś lepiej widzieć trzeba coś zrobić.
Ciekawy LD. Staraj się zachowywać czujność przy wkręcaniu się w fabułę snu. Łatwo stracić świadomość i myśleć że podążasz za fabułą snu świadomie Smile

Post został pochwalony 0 razy