Dzieci i jasne sny.

Ostatnio przeczytałem (chyba nawet gdzieś tutaj), że każdy niemowlak ma świadome sny. Tyle tylko, że podczas dorastania uczy się, że nie są mu do niczego potrzebne i zapomina o tej umiejętności. Rzecz o tyle mnie zaintrygowała, że po prostu szkoda mi, że każdy człowiek ma szanse na LD, a samoistnie ją traci już podczas dorastania. Byś może, któryś z forumowiczów ma dziecko albo zamierza mieć Wink

, więc może mu się ten temat przydać. I moje pytanie jest takie, czy jest możliwość już od niemowlaka uczenia się świadomego śnienia ? Czy to może mieć jakieś złe skutki w wychowaniu ? Co jeśli nasz kochany podopieczny w snach będzie marzył tylko o tym żeby nas zabić Razz

. W każdym razie ciekawi mnie to czy można tą wiedzę wpajać dziecku już od pierwszych miesięcy jego życia ?

Post został pochwalony 0 razy

hmm to bardzo dziwna informacja. Bo niby jak sprawdzic czy niemowlak sni swiadomie?
Fazy pracy mozgu podczas normalnego snu i LD raczej nie roznia sie na tyle zeby stwierdzic kiedy ktos ma LD a kiedy nie. Chyba ze stosujac regresje hipnotyczna ktos sobie przypomnial ze miewal swiadome sny w pierszych miesiacach zycia. Faktem jest ze niemowleta spia praktycznie wieksza czesc doby wiec byc moze sny odgrywaja jakas role w ksztaltowaniu sie swiadomosci i osobowosci takiego dziecka ale to tez tylko takie "gdybanie".

Post został pochwalony 0 razy

Kurcze... no nie pamiętam gdzie to przeczytałem... Być może na jakiejś stronce lub na oneiro takie coś było. W każdym bądź razie pamiętam, że gdzieś to widziałem. Ale fakt... No bo jak tu sprawdzić kiedy dziecko świadomie śni Wink

.

Post został pochwalony 0 razy

Każdy chyba pamięta z okresu dzieciństwa świadome sny bądź przynajmniej coś w tym rodzaju: latanie czy też zabawa jakimiś super-hiper wypasionymi zabawkami... Nie wiem, jak jest z niemowlakami. Faktycznie umiejętność spontanicznych świadomych snów zanika z wiekiem. Ostatnio moja 12-letnia kuzynka usłyszała ode mnie coś o LD i... miała świadomy sen jeszcze tej samej nocy.
Właśnie wyjeżdżam do znajomych, którzy mają czteroletniego dzieciaka, ale nie podejmę się rozmowy z nim na ten temat, bo odpowiedź zapewne będzie brzmiała: "Zrób sobie głupią kupę na stojąco." Niestety dzieci w tym wieku są bardziej zainteresowane kwestiami rektalnymi niż LD Twisted Evil

Post został pochwalony 0 razy

Też gdzieś coś takiego przeczytałem. Nie da się tego sprawdzić, można rozmawiać z małymi dziećmi. Ale fakty przeczą - mało kto pamięta, żeby w dzieciństwie mógł kontrolować swoje sny, to, że to się niektórym zdarzyło wcale nie znaczy, że wszystkim. Ja na przykład nic takiego nie pamiętam, a jakieś mocniejsze sny z wczesnego dzieciństwa pamiętam.

Post został pochwalony 0 razy

... ja pamiętam, że jako dziecko nigdy nie miałam problemu z przejęciem kontroli we śnie. zaczęło się banalnie: od koszmarów. jak każda kilkuletnia dziewczynka poleciałam z tym od razu do taty, a on kazał ma krzyknąć głośno "to tylko sen!" za każdym razem gdy zacznie sie dziać coś strasznego ( swoją drogą to samo krzyknęłam kiedy po raz pierwszy weszłam do szkoły xD )
wątpię by mój tata wiedział cokolwiek o świadomych snach, ale poskutkowało. potrafiłam właściwie zawsze robić we śnie to, co chciałam. moje sny o spadaniu zaieniłam na sny o lataniu.
jednak dużo lepiej pamiętam moment kiedy przestało mi to przychodzić z taką łatwością.
zaczęła się seria nojgorszych koszmarów w moi życiu. stałam na pustyni w przepięknej, lecz podartej i brudnej sukni księżniczki ( ach, ta wyobrażnia sześciolatki :P ). byłam przerażona, samotna, spragniona. nagle znajdowałam oromna, zardzewiała machinę z trzema czerwonymi przyciskami ( przypominała troche stare automaty do gier, tyle że nie iała ekranu )
wtedy zdawałam sobie sprawę, że musze którys z nich wybrać. z ciężki sercem naciskałam jeden z nich... i coś w mojej głowie niewerbalnie, z wielkim gniewem dawało mi do zrozumienia że zawiodłam a drugiej szansy nie ma. poczucie winy i rozpacz które mnie wtedy ogarniały były tak straszne, że przez pól roku, kiedy te sny się pojawiały, nie chciałam spać i praktycznie cały czas płakałam.
mój tata oczywiście znowu polecił mi krzyczenie, że to sen.
jednak kiedy próbowałam to zrobić... nie mogłam. i coś ciągle kierowało moją rekę na niewłaściwy guzik. brzmi to banalnie, ale te uczucią były tak straszne ze nie potrafię ich nawet opisać. nie czułam sie tak żle nawet wtedy gdy umarł mój ukochany dziadek.
czasami udawało mi sie odzyskać kontrolę we śnie, ale natychmiast budziłam sie wtedy z płaczem.
pamiętam jak tata trzymał mnie wtedy na kolanach, a ja płakałam "nie mogę krzyczeć, nie moge krzyczeć, że to sen"
po pewnym czasie uznałam, ze musiałam miec niezwykle wybujała wyobraźnie, i ze tylko mi się wydawało, że potrafie świadomie śnic.
dopiero niedawno jak przeczytałam parę wzmianek w internecie na temat ld, doszłam do wniosku, że nic mi się nie zdawało, a moja pamiec probowała to jakoś zatuszować.

Post został pochwalony 0 razy

Fajna historyjka z tą poradą taty. :) Hehe, może sprzedasz Psajko tę historię jako scenariusz do filmu o LD. ;-) On tam będzie o dzieciach coś kręcił, ale to ściśle tajne. :P

Post został pochwalony 0 razy

a Tobie tata nigdy nie mówił Ci czegoś takeigo :P ? u mnie w rodzinie to nagminna praktyka ;)
ale na film to ja sie pisze :D x)

Post został pochwalony 0 razy

Ciekawe.
Ja chyba jestem dziwna, bo świadome sny mam od dzieciństwa aż do dzisiaj Smile

Post został pochwalony 0 razy

Witam Cie Elvesiu , w takim razie tylko sie cieszyc Razz

powiem nawet ,ze Ci zazdroszcze , fajnie , ze jestes , pozdrawiam i zycze dobrego rozwijania swoich LD 3maj sie

Post został pochwalony 0 razy

Ja mam 12 lat(nie śmiać się Wink

i LD musiałem się trochę czasu uczyć...
Jako małe dziecko miałem ładniutkie sny i były bardzo realne, przynajmniej to pamiętam.
I pamiętam chyba pierwszy raz jak się kapnąłem, że to sen(6 lub 7 lat):
Idę odprowadzić kumpla do domu( ciekawostka;) : on się przeprowadził) no i jak byliśmy przed moją klatką schodową to tam był taki wielki niedźwiedź i rzuciłem w niego kamieniem, i on się wydarł, wmawiałem sobie, że to sen i się obudziłem...
Żałuje dzisiaj bo, jakbym wiedział co to LD to bym się powiększył i zniszczył tego niedźwiedzia...
Ale miałem jeszcze inne sny, ale ten pamiętam najlepiej... Swoją drogą inne też były ładne:D
I myśle, zę dzieci mają ostrzejsze i ładniejsze sny, ale to nie znaczy, że lepsze;)

Post został pochwalony 0 razy

Dziękuję

dario-mario - a już się bałam, że jestem tutaj najmłodsza (15 lat) Smile

Post został pochwalony 0 razy

	Elvesia napisał:
	dario-mario - a już się bałam, że jestem tutaj najmłodsza (15 lat)

Może jest ktoś młodszy ode mnie na forum, a w każdym razie są starsi;]

A tak do tematu:
Sprobuję zainteresować kilka dzieciaków(też w sumie jestem dzieciak...) LD i tak je nauczę teorii, że będą tak poinformowani na temat LD jak ja(ja wiem mało, ale coś wiem Wink

) i sprawdzę jak szybko będą mieli LD(takie dzieci, które są dość mądre jak an swój wiek i umieją się dogadać)... Wątpię, że coś z tego będzie, ale zawsze warto sprobować Very Happy

I mam do was pytanie:
Czy u was też były "ładniejsze"/ostrzejsze (nie wiem jak nazwać Smile

) sny jak byliście mali? Mi to łatwiej jest jest pamiętać, bo to u mnie było niedawno Wink

. A jak pamiętacie to mówcie.
Niepełnoletni górą Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez dario-mario dnia Pią 16:43, 04 Sty 2008, w całości zmieniany 1 raz

Witam i zaraz powiem, że nie tyle miałem 'lepsze' sny w dzieciństwie, co po prostu miałem frywolniejszą wyobraźnię i dzięki temu lepiej je pamiętałem - dłużej też sypiałem, co odbijało się na ich ilości - dzisiaj sypiając po 3-4h ciężko coś zapamiętać a umysł ciągle krąży wokół pracy...

Post został pochwalony 0 razy

Ja mam cały czas bardzo dobrą jakość snów, tylko nie zawsze chce mi się o nich pamiętać. Niestety, mimo (a może przez to), że wszystko jest realistyczne, nie mogę osiągnąć LD ;/

Post został pochwalony 0 razy