Notatnik z wizji LD

Witam.
Od czasu, kiedy ze względu na upadek konkurencyjnego forum nie mam gdzie opisywać swoich doświadczeń, zauważyłem ze częstotliwość moich LD znacznie spadla. Toteż pozwolę sobie dzielić się moimi podróżami Tutaj:)
W tym notatniku będę opsisywal przede wszystkim wizje - to znaczy takie LD, podczas którego za pomocą latania senna podświadomość prezentuje nam groteskowe fantastyczne krajobrazy, których pochodzenia nie jesteśmy w stanie sami rozszyfrować.

W pierwszym śnie wizja była akurat dość wulgarna. Z lotu ptaka, cala powierzchnia usiana była wielkimi kopulastymi szklarniami z futurystycznymi obwodami. Były puste w środku a szkło, z którego były wykonane przypominało bardziej spójne lśniące szyby wieżowców mieszkalnych. Pośród szklarni pod samo niebo wzbijał się ogromny stadion. Obserwowany z góry okazał się u podstawy zawierać marmurowy ołtarz z wycięciami na podwyższeniu wielkości boiska. Ze szczytów stadionu, do jego środka spadały wodospady wody, wzbijając burzliwy pienisty potok wokół ołtarza. Na dnie stadionu, pod ołtarzem, utworzone jeziorko wpadało wirem wglab ziemi barwiąc okoliczna wodę na brudny, ściekowy kolor. Tak, całość sprawiała wrażenie Jakiegoś boskiego nocnika.

W nastepnym śnie po otworzeniu okna cały widok zasłaniała korona ogromnego drzewa. Gałęzie, każda grubości Bartka licznie się zawijały i tworzyły kompleksowy labirynt z drewna i zieleni. Poszczególne elementy posiekane pila mechaniczna pozbijane były miedzy sobą grubymi łańcuchami. Gdzieniegdzie łańcuchy okrążały drzewo, zawijaly się o małe troki i wielkie tryby obracając się i wydając głośny warkot. Po chwili zdlaem sobie sprawę ze struktura się unosi. Gdy ukazała swój spod, można było zauważyć jak pozostałe łańcuchy przytwierdzone sa do kosza, poprzedzone błyszczącym kręgiem z mrowiem małych elemencikow mechanicznych jak z zegarka. W koszu nikogo nie było, ale całość poruszaniem się przypominała balon.

Post został pochwalony 0 razy

Kogo ja widzę.
Szufla.

Post został pochwalony 0 razy

Akurat dzisiaj z LD udalo sie uzyskac wizje, dawno ich nie bylo wiec byly mocno skompresowane.
LD zaczal sie w rotundzie zlozonej ze strzepow roznych centrow handlowych, w ktorym przejscia i klatki schodowe zbudowane byly w losowych czesciach scian i sufitow, tworzac trojwymiarowy labirynt przejsc. Caly budynek byl otoczony przez wielka stalowa pierscieniowata strukture z wypustkami na ksztalt satelit kosmicznych, trzy takie pierscienie otaczaly na wiele kilometrow budynek co sprawialo wrazenie pierscieni Saturna. Wszedzie dookola rosl dziwny las, niskie smukle drzewka z szeroka korona, jakby spalona, liscie na ksztalt i kolor zgliszcz po ognisku. Gdzieniegdzie lezaly monstrualne sciete bale zwyklego drzewa. Zamiast runa lesnego na ziemi walaly sie sterty kolorowych smieci. W samej rotundzie gonili mnie ludzie o odwroconym kolorze ciala i odziezy, tak jakby ktos odwrocil kolory w paincie. Na skraju lasu zwykly ocean, po ktorym plywal tankowiec i spuszczal do wody na lancuchach - kamienny posag kajaka.

Wydawalo mi sie lekko ciemno, ale dopiero na koncu zerknalem na niebo - nieeeesamowity widok - zamiast powietrza sklepienie utworzone bylo przez polacie lasow, urwisk,jezior, szczytow gorskich i innych typowych tatrzanskich krajobrazow widzianych z odleglosci chyba wiekszej niz z samolotu, tak jakby gdzies ziemia byla zawinieta dookola i nie wiadomo gdzie jest gora a gdzie dol. Zapierajace dech w piersiach. W tle leciala jakas tatarska muzyka Razz

Post został pochwalony 0 razy

W koncu udalo mi sie wywolac wprawdze skromna wizje, ale w nieprzystosowanym do tego snie, jednoczesnie byla to moja jedyna udana proba teleporta - poprzednie konczyly sie na jednostajnym obrazie w jednym kolorze :/

Teleport z miejsca mojego zamieszkania wywalil mnie na plaze z brudnego, mokrego piasku. Szelf nieregularny ukladal sie wokol morza na ksztalt postrzepionego kontynentu. Po plazy podrozowaly masy niskich grubych azjatow w garniturach, ktorzy glownie gromadzili sie wokol ogromnych slupow z ogloszeniami. Po prawej stronie, jak sie okazalo - wyspy - rozlozone byly stoliki, gdzie moje znajome projekcje w strojach napoleona rozwiazywaly zadania z matematyki. Poludniowa czesc z kolei cala zjeta byla przez monstrualna studnie, od ktorej bijacy mrok zaslanial radosny klimat wakacji innych czesci wyspy. Wewnatrz studni rozposcieralo sie rozgwiezdzone nocne niebo a ze srodka wydobywaly sie blagalne prosby o pomoc. W koncu na ostatniej stronie wyspy rezydowal szeroki budynek z tabliczka jakiegos urzedu. W srodku inne projekcje zajmowaly sie pisaniem, drukowaniem i przylepianiem etykietek na Danone Actimel Very Happy

Nad cala wyspa rozposcieralo sie wyjatkowo piekne niebo - masy klebiastych , wysokich chmur na lazurowym niebie poprzeslaniane grubymi prazkami cienia rzucanego przez nie wiadomo co, zas w miejscu gdzie cien ich nie siegal - lsnily jaskrawym blaskiem jak snieg w pelnym sloncu, calosc w efekcie tworzyla mozajkowa iluminacje Smile

Post został pochwalony 0 razy

Jest alkohol, są wizje Smile

Pojawiam się na rozległej równinie w wiejskich klimatach, pokrytej czerwoną, kępkowatą roślinnością. Wszędzie wokół wyrastają nieproporcjonalnie futurystyczne heksagonalne budynki. Podzielone na swego rodzaju przeguby oddzielające jaskrawe kolory, nadające wrażenie budowli z drewnianych klocków. Przy drogach ogromne jak budynki giętkie stołowe lampy, porozgałęziane na mniejsze lampki niczym martwe drzewka. Niebo szafirowe i niezmierzone wzrokiem, aczkolwiek pierwsze warstwy chmur nisko nad budynkami - zwiewne cirrusy rozciągają się nad aglomeracją ułożone w idealne grządki, tak jakby były uprawiane. Na granicach miasta baseny wypełnione złotymi monetami, w których kąpią się kanciaści ludzie. Wysoko w górze, ponad atmosferą niebo jest już nocne a na nim niezmierzona unosząca się ciemna ciecz z nałożoną siatką z szerokich linii prostopadłych. Zmieniając swoją objętość linie pokazywały ruchy cieczy, która przesyłała wzdłuż siebie fale w jednym kierunku na różnych głębokościach. Podczas tego ruchu ciecz fosforyzowała na ciemny fiolet a wewnątrz było widać transportowanych ludzi.

Post został pochwalony 0 razy

Ten komentarz oficjalnie nie istnieje

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Fowo236 dnia Śro 22:50, 28 Maj 2014, w całości zmieniany 1 raz

Pojawiłem się na gorącej stożkowatej wyspie o szarym piasku. Zamiast krzaków, z monstrualnych wydm wyrastały grube rozgałęzione konary. Gdy rzuciłem się na piasek ze szczytu, okazało się, że grawitacja działa od szczytu aż do morza, tak że nie da się dotknąć niczego pomiędzy. Następnie przeniosłem się do miasta w ciemności. Z normalnej wielkości budynków i ulic wystawały nieproporcjonalnie wielkie platformy z fluoryzującymi lądowiskami dla helikopterów z wygrawerowanymi różnymi symbolami. Platformy były między sobą połączone kamiennymi graniami, po których nieustannie maszerowały wysokie i cienkie futurystyczne roboty z karabinami, jak by czegoś szukając. Postawiłem stopę na jednym z symboli - miejsce w którym się znalazłem zostało przedstawione jako " muzeum ludzkości " Jego architektura przypominała ikeę, czyli labirent pokoi bez drzwi. Zamiast mebli widniały tam eksponaty - między sarmackimi szablami, słowiańskimi instrumentami, napoleońskimi czapkami ( sic ), ceramicznymi misami, główną obecność zaznaczały ruletki, flaszki i automaty jednoręcy bandyci. Za główną bramą z kolei, na sięgającym horyzontu kamienistym placu otoczonym jaskiniami, toczyli ze sobą chaotyczną strzelaninę szlachta, policja, naziści z flagami, rycerze ze sztandarami, ułani, piraci, żandarmeria i cholera wie co jeszcze umundurowane. Tłoczyli się panice i artyleryjsjkim dymie pod wielkimi żółtymi reklamami muzeum.

Post został pochwalony 0 razy

Idzie apokalipsa, wizje dzień w dzień Smile

Oto gdzie byłęm ostatnio :

Wczoraj : Połacie ustrojonych nagrobków od horyzontu do horyzontu. Co parę metrów losowo poustawiane połówki łuków triumfalnych, wokół których rozbite były bazary. Na samym środku, okrążona systemem uliczek jak wokół kaplicy, stała dziwaczna czerwona konstrukcja. Głównym jej elementem był pięcionóg, o architekturze samego szkieletu jakiegoś konstruktu. Każda noga pięcionoga wyżej opierałą się na środku pięcionogu niżej i w ten sposób całość osiągała pięć pięter. Każda noga na każdym pięcionogu była zdobiona na głowę smoka, małpy, ptaka i nie pamiętam czego Smile

Na cienkich rurkach siedzieli młodociani żule z piwkiem i blantami. Cały obszar znajdował się na równinie z fioletową trawą, tak cienką i delikatną, że na wietrze sprawiała wrażenie jakby płonęła.

Dzisiaj: Sześcienna sala gimnastyczna powierzchni centrum handlowego. Ze wszystkich ścian wychodziły krocie rur strażackich, które ułożóne były w wijące się kształty, zakręty, drogi, układy scalone, tak że sala sprawiała wrażenie wnętrza jakiegoś mechanizmu. W górnej części labirent rur kończył się wiszącymi w powietrzu biurkami z komputerami, ułożonymi już równolegle obok siebie. Na dnie wydzielona była klatka z zakończeń tych rur dla stłoczonych niemowląt. Trzymając się rur zdesperowani rodzice ciągnięci jak na roller-coasterze przemierzali sale we wszystkich kierunkach zatrzymując się przy małych platformach z pulpitami, książkami czy zagadkami. Sam także postanowiłem się przejechać na rurze, przeciążenie i nagłe zmiany prędkości nieporównywalne z żadnym przeżytym przeze mnie doświadczeniem Smile

Post został pochwalony 0 razy

Poradziłeś sobie całkowicie z ganiającymi projekcjami i innymi przeszkodami? Wink

Post został pochwalony 0 razy

Ganiające projekcje mam wciąż prawie codziennie, ale szczęśliwie się składa, że obniżają mi one świadomość do momentu, w którym spada mi też lęk, a wtedy nagle jestem w stanie je kontrolować. Moja świadomość jest podpita, ale jeszcze myślę logicznie i według planu. To właśnie wtedy zdarzają mi się wizje.
W podobny sposób poradziłęm sobie z uporczywymi kontratakami snu - w tym stanie świadomości wszystkie okna stoją mi otworem, bo nie ma w nim miejsca na natrętne myśli obawy.
Jestem w ogóle przekonany, że stąd pochodzi pomysł szukania sennego przewodnika d w celu OOBE - towarzysząca projekcja obniża świadomość, czasem zaprowadzi aż do urojeń, ale dzięki temu sen łatwo się kontroluje, a podświadomość może zaskoczyć niesamowitymi widokami. Przewodnik zwiększa siłę dobrego nastawienia przez eliminacje wątpliwości.

Post został pochwalony 0 razy

Kiedyś myślałem, że to nieregularność snu daje najlepsze wyniki, ale teraz jest dla mnie ewidentne, że to stałe pory snu i budzenia się gwarantują sukces. O ile wcześniej miałem na tyle częste LD, to teraz są one dodatkowo bez skazy i ekstremalnie szczegółowe, co utrudnia ich opisanie i zapamiętanie.

Wizja w nocy. Pod niebo wbijają się futurystyczne budynki zwieńczone nieukończonym mechanicznym rusztowaniem. Zamiast ulic, ale dość wysoko nad ziemią, biegną tory kolejowe. Przez środek miasta, pod dachami są rozciągnięte skomplikowane i ogromne tory, po których w przód i w tył porusza się monstrualny wagon wielkości Pałącu kultury. Czarny, zbrojony, z licznymi światłami , przy każdym ruchu wypuszcza stratusy płonącego dymu z dźwiękiem wystrzału armatniego. Ukoronowany kilkoma jakby stalowymi młynami wodnymi, między którymi na kształ kopuł leżały ogromne kule do kręgli z dziurami. Pod poziomem dolnych torów budynki z nowoczesnych przechodziły w coraz starsze, niżej retro kamienice, żeby przy samej powierzchni wyglądać jak rudery i zaśmiecać podłoże gruzami, rurami, narzędziami i ludzkimi śmieciami. Pomiędzy budynkami, nad torami wisiały betonowe głazy połączone łańcuchami na kształt mostu/ kładki. Gdzieniegdzie znajdował się ryneczki z systemem reflektorów, które dawały ograniczone źródło światła miastu, w ten sposób, gdy przekroczyło się konkretną granicę, noc zamieniała się w dzień, a z powrotem - na odwrót. Na zagruzowanej powierzchni przy beczkach ze smołą siedziały podejrzane typy. Jeden z nich wpakował mi kosę w plecy mówiąc " Sorry, ale kowal powiedział, że tak trzeba "
Zakończyło to moją świadomość i sen Smile

Post został pochwalony 0 razy

Dobra, wygląda na to, że nie mogę zwlekać z opisywaniem wizji, bo potem prześladują mnie sny o tej samej tematyce. W tym wypadku plaże.

Motywem który mnie uświadomił był zachwyt. Znalazłem się w tak rajskim miejscu, że pomyślałem, że śnię. Szeroka niekończąca się plaża, pięknie nasłoneczniona, ale nie gorąca, cała upstrzona bawiącymi się ludźmi, rozbrzmiewająca radosnym gaworzeniem dzieci. Szelf sięgał bardzo daleko wgłąb morza, płytki i wyścielony płaskimi rzecznymi kamyczkami, bardzo wygodnymi w dotyku. Gdzieniegdzie kamyczki tworzyły wąskie wysokie kopce na parę metrów powyżej poziomu wody, na ich szczytach opalały się kraby. W tle cały czas leciał jakiś rodzaj chwytliwego Dubstepu, z powtarzającym się motywem trzykrotnego basu, do którego tańczyły nagie kobiety w drewnianych maskach.
Najbardziej fantastyczne w tej wizji były kolory - zarówno niebo, piasek, woda, słońce, maski i pancerzyki krabów obierały różne pastelowe barwy w rytm muzyki, jak na dyskotece, tworząc w ten sposób zestaw psychodelicznie dobranych kompozycji - czerwone słońce i woda na tle czarnego nieba z zielonym piaskiem, lub jasnofioletowe niebo z krwistym słońcem, zieloną wodą i głęboko niebieska plażą.
Jak się potem okazało wgłąg morza na osobnej wyspie stała ogromna biała armata z pięcioma lufami, najgrubsza i najdłuższa na środku, coraz chudsze i krótsze bardziej na boku. Wylot w efekcie przypominał działa na futurystycznych myśliwcach. Strzelając w salwach po dwie boczne, dwie przyśrodkowe i środkowa , wybijały właśnie ten wszędobylski rytm basowy.
Na plaży w ośrodku wczasowym wszedłem do pustego basenu otapetowanego rynnami. Dach zamknął się, rynny wypełniły wodą, z której delikatne światło przebijało przez materiał. Woda zahuczała i dach otworzył się już w innym miejscu, choć też plaży. Ta nowa cała pokryta brudnym szarym piaskiem, ni to cementem, ni gruzem, z wystającymi włosami łonowymi. Morze z daleka sprawiało wrażenie wzburzonego i głębokiego, jednak okazało się, że to nie kołtuny piany, a monstrualne tabuny kurzu, ledwo toczące się na wietrze. W morzu w ogóle nie było płynu, jedynie głęboka warstwa kurzu i pyłu, z tych co walają się pod łóżkiem. Mimo to nie brakowało w nim pasjonatów kąpieli - w śmieciach wiercili się obrzydliwi starcy, wychudzone kobiety i zakrwawione płody, chwytając się bój w postaci beczek z terą.

Post został pochwalony 0 razy