Dręczący problem

Czesc.Własciwie nie wiem od cego zacząc ale chyba najlepiej od początku.Powiedzmy około 10 lat temu pierwszy raz doswiadczyłam czegos dziwnego co tutaj jest nazywane swiadomomym snem.Opowiem jak to wygląda:przewaznie w godzinach popołudniowych nagle ogarnia Mnie sennosc ale to tak wielka ,ze nie mogę sobie z tym poradzic.Kładę sie wiec spac tak poprostu na krótką drzemke.Po jakims czasie wstaje ,rozmawiam z rodziną widzę ich itp.W pewnym momencie np chce wziąsc szklanke i napic sie i stwierdzam,ze nie widzę swoich rąk.Uswiadamiam sobie wtedy ,ze spie.Zaczynam sie panicznie bac mam swiadomosc ,ze leze na łózku,ciało jest bezwładne a mózg Mi nie spi.Staram sie wtedy machac rekami ,krzyczec ,nawoływac zeby ktos z rodziny zauwazył ,ze cos sie dzieje i zeby Mnie naprawde zbudzili-i w koncu sie budze wstaje i np.opowiadam męzowi co Mi sie strasznego sniło ,znów cos robie i jakis szczegół uswiadamia Mi ,ze to znowu sen ,wcale sie nie obudziłam.Wszystko zaczyna sie od nowa czyli usilne próbowanie zwrócenia na siebie uwagi domowników zeby Mnie naprawde obudzili.Kiedy wreszcie po kilku takich fałszywych przebudzeniach obudzę sie naprawde jestem skołowana ,serce chce Mi sie wyrwac głowa Mi pęka.Wcale nie czuje sie wyspana a wrecz przez jakis czas musze dochodzic do siebie i upewniac sie ze napewno nie spie.Dla Mnie jest to horror .Jestem szczesliwa gdy nie dopada Mnie sennosc w dzien i w ogóle staram sie nie kłasc na popołudniowe drzemki nawet jak Mi sie oczy same zamykają bo to własnie dopada Mnie tylko jak spie w dzien.Rozmawiałam nawet na ten temat z lekarzem ale On nie potrafił Mi nic powiedziec poza tym,ze to wynik stresu.
Chciałabym jeszcze spytac co to jest LD i RT?

LD - lucid dream, czyli świadomy sen
RC - reality check lub TR - test rzeczywistości

Aniu,

Śledź ten temat przez jakiś czas, bądź napisz mi na gg, czy mailem (poniżej mojej wiadomości guzik 'gg', lub 'mail') jakiś kontakt do siebie (np. adres e-mail właśnie - w sumie najlepiej), wysłałem Twoją wiadomość na listę Oneiro, na pewno dostaniesz kilka odpowiedzi, ja też coś napiszę, ale w tej chwili średnio mam czas. :)

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Sob 11:34, 18 Paź 2008, w całości zmieniany 1 raz

Czesc Johny.Wysłałam Ci mój adres emejl w prywatnej wiadomosci.Napisz Mi tez prosze co to jest Onejro.Sorry za post nie w temacie ale niebardzo sie orientuje tu w tych wszystkich skrótach i okresleniach.

Post został pochwalony 0 razy

Aniu - a czego ty się wtedy boisz ?
że ciało śpi ? to przecież dobrze Smile

że leży bezwładne ? zawsze jak śpisz leży bezwładne Smile

że mózg nie śpi ? śpi... może nie w pełnym tego słowa znaczeniu, ale część jego funkcji na pewno... tak czy inaczej sama wiesz, że nie jest groźnym fakt, że mózg nie śpi ;> w przeciwnym wypadq 2/3 swojego życia byś była zagrożona Razz

boisz się, że nie masz rąk ? ale piszesz, że wiesz, że to sen i wiesz, że twoje ciało sobie leży w łóżkq
czego więc się panicznie boisz ? i dla ścisłości... nie pytam, żebyś teraz szukała twojego strachu, a żebyś zrozumiała, że to wszystko jest całkiem bezpieczne, a twoje zmęczenie po takich doznaniach jest jedynie wynikiem tego, że się boisz

moje rozwiązanie dla ciebie - wystarczy, że poświęcisz pół chwili (teraz) i się zastanowisz co przyjemnego możesz robić będąc w takim stanie. a jak w nim będziesz to poprostu to zrób...

powodzenia !

Post został pochwalony 0 razy

Hmm ...własciwie to chyba popadam w panike bo Mi sie wydaje ,ze to jest umieranie wiesz mam wówczas swiadomosc jakby dusza wychodziła z ciała.Tak to zawsze interpretowłam sobie.Ostatnio podczas takiego snu widziałam mojego męża jak idzie przez pokój i mówi ze juz sie wykąpał .Było to bardzo realne.Kiedy wstałam naprawde spytałam go czy tak było czy faktycznie juz sie kapał.Powiedział ,ze nie.Wtedy jakos Mi ulzyło bo uswiadomiłam sobie ,ze nie wychodze z ciała.

Post został pochwalony 0 razy

Oneiro to lista dyskusyjna, miejsce w którym panuje (a przynajmniej kiedyś panował i coś z niego zostało) najwyższy poziom dyskusji o świadomym śnieniu w Polsce.

Pierwszy mail z odpowiedzią jest od SasQ, zauważył on u Ciebie relację ze zjawiska paraliżu przysennego (o którym możesz poczytać tu: http://www.psajko.fora.pl/problemy-i-pytania,1/porazenie-przysenne,13.html) i odpowiada:

SasQ napisał:

Będzie to fragment z
mojej stronki o snach:
[link widoczny dla zalogowanych]

"I teraz uwaga: jest taki moment, w którym mózg całkowicie
wyłącza sterowanie mięśniami szkieletowymi. Pod jego kontrolą
pozostają tylko mięśnie oddechowe, sercowe i wszystkie układy
podtrzymania życia [oraz, nie wiadomo czemu, gałki oczne]."

Tu dopiszę odpowiedź: paraliż obejmuje mięśnie szkieletowe, które
znajdują się poniżej karku, bo tylko do nich droga wiedzie przez
rdzeń kręgowy. Nerwy sterujące gałkami ocznymi nie biegną przez
rdzeń kręgowy. OK, jedziemy dalej...

"Taki stan nazywa się paraliżem sennym i zapobiega on odgrywaniu
przez ciało na łóżku ruchów ciała ze snu [lunatycy mają z tym
problemy]."

Tu znów drobna uwaga: Dragon twierdził tu kiedyś, że według jakichś
naukowców lunatykowanie nie występuje w fazie REM, lecz w fazach
snu wolnofalowego, kiedy paraliżu nie ma. Jeśli w takiej fazie
pojawią się jakieś wizje hipnagogiczne, ciało może je odgrywać.

"Mózg robi to dla naszego bezpieczeństwa, byśmy nie zrobili sobie
krzywdy w czasie snu. To odłączenie jest różnie odczuwane. Na
przykład ja czuję taką dziwną falę "mrówek" przechodzącą całe moje
ciało, od stóp do głowy. Zazwyczaj towarzyszy temu uczucie
ciśnienia lub "piszczenia" w głowie, jednak nie należy bać się tego
stanu, gdyż jest to naturalny stan, przez który przechodzimy po
kilka razy każdej nocy, tylko o tym nie wiemy. Jeśli te uczucia
są dla ciebie zbyt nieprzyjemne, postaraj się na nich nie
koncentrować, lecz dalej skupiać swoją uwagę na odczuciach z
wyobrażonego ciała. Technika Zaphiela ma to do siebie, że ułatwia
przeniesienie uwagi z nieprzyjemnych uczuć po "tej stronie", na
nasze wyobrażone senne ciało. Postaraj się skoncentrować wszystkie
swoje zmysły na odczuciach z sennego ciała. Gdy tylko przeniesiesz
całą swoją uwagę do świata snu, nieprzyjemne uczucia znikną.
Jeśli mimo wszystko masz problemy z przeniesieniem uwagi na
"tamtą stronę", może lepiej daj sobie narazie spokój i spróbuj
innym razem."

A tutaj coś, co na pewno zainteresuje koleżankę najbardziej, bo
jest to sposób na poradzenie sobie z paraliżem [nawet nie jeden ;)] :

"Niektórzy ludzie mają skłonności do budzenia się w momencie, gdy
fala paraliżu sennego ogarnia ich ciało. Budzą się wtedy i, nie
mogąc się poruszyć ani odezwać, robią w pory ze strachu ;). Sam
kiedyś tego doświadczałem. Wtedy jednak bałem się tego stanu, bo
nie wiedziałem co się ze mną dzieje. Myślałem już nawet, że coś
ze mną nie tak. Teraz jest inaczej, gdyż okazało się, że jest
wiele sposobów wykorzystania tego stanu. Najprościej jest oczywiście
zamknąć oczy i spróbować wrócić do snu. Sen powinien zacząć się
od razu po zamknięciu oczu. Można sobie także pomóc techniką Zaphiela
lub pokombinować z obrazami hipnagogicznymi. Można także spróbować
się sprężyć i poruszyć się, ale po co tracić taką okazję? :)"

Drugi mail jest od Dragona:

Dragon napisał:

> Witam,
>
> (...)Kładę sie
>> wiec spac tak poprostu na krótką drzemke.Po jakims czasie
>> wstaje ,rozmawiam z rodziną widzę ich itp.W pewnym momencie np chce
>> wziąsc szklanke i napic sie i stwierdzam,ze nie widzę swoich
>> rąk.Uswiadamiam sobie wtedy ,ze spie.Zaczynam sie panicznie bac
>> (...)Kiedy wreszcie po kilku takich fałszywych przebudzeniach
>> obudzę sie naprawde jestem skołowana ,serce chce Mi sie wyrwac głowa
>> Mi pęka.Wcale nie czuje sie wyspana a wrecz przez jakis czas musze
>> dochodzic do siebie i upewniac sie ze napewno nie spie.Dla Mnie jest
>> to horror(...)
--------------------
Wydaje mi się, że jedynym problemem jest Twój strach przed tym i panika, to
zapewne one powodują to fatalne samopoczucie po.
Radziłbym uśmiechnąć się i przestać się tego bać a kiedy następnym razem Ci
się to przydarzy ucieszyć się z tego i wymyślić coś fajnego do zrobienia w
tym stanie, np sprawdzenie czy wszystko wygląda jak w rzeczywistości
korzystając z tego, że jest się niewidzialnym pójść w jakieś fajne miejsce,
polatać, albo spróbować stworzyć coś pięknego. Zaplanuj sobie coś takiego i
ciesz się tym. Kiedy przestaniesz się tego bać i zaczniesz się tym cieszyć
stanie się to Twoją radością a nie zmartwieniem a w końcu strach przestanie
to stymulować i albo zniknie zupełnie, albo stanie się przyjemnym radosnym
doświadczeniem.
Pozdrawiam Dragon

Myślę, że w sumie wszystko zostało już powiedziane. :) Do tej pory bałaś się nieznanego - musisz wiedzieć, że naprawdę większość ludzkości doświadczała podobnych zjawisk, a pewien procent praktykuje to i czerpie z tego radość. :) Dobrym rozwiązaniem dla Ciebie będzie to, co napisał Dragon.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Pią 0:14, 31 Paź 2008, w całości zmieniany 1 raz

Wszyscy proponują Ani, żeby z tego skorzystała, ok racja. Fajna sprawa. Ale z tego co Ania napisała zrozumiałem że męczące dla niej jest budzenie się po kilka razy. Wyobrażam sobie jakie to musi być denerwujące, raz kładziesz się do łóżka, a wstajesz 4 razy O.o.

Post został pochwalony 0 razy

Dziekuje za wszystkie posty z odpowiedziami,ciesze sie ,ze trafiłam na to forum moze faktycznie metodą na strach jest pokonanie go poprzez poznanie tego czego sie boje.Tak jak mówie najgorsza jest swiadomosc ,ze wiem,ze spie ,uczucie dusznosci i czasami wrazenie omdlewania.Rozumiem ,ze to własnie nazywa sie ''paraliz senny''.Napewno niełatwo bedzie Mi sie z tym uporac tym bardziej,ze na dzien dzisiejszy wcale nie chce tego doswiadczac nigdy nie sprawiało Mi to przyjemnosci .

Post został pochwalony 0 razy

Ania napisał:

Dziekuje za wszystkie posty z odpowiedziami,ciesze sie ,ze trafiłam na to forum moze faktycznie metodą na strach jest pokonanie go poprzez poznanie tego czego sie boje.Tak jak mówie najgorsza jest swiadomosc ,ze wiem,ze spie ,uczucie dusznosci i czasami wrazenie omdlewania.Rozumiem ,ze to własnie nazywa sie ''paraliz senny''.Napewno niełatwo bedzie Mi sie z tym uporac tym bardziej,ze na dzien dzisiejszy wcale nie chce tego doswiadczac nigdy nie sprawiało Mi to przyjemnosci .

Aniu: Świadomość, że wiesz, że śpisz daje naprawdę wiele dobrego, Tobie ciężko w to uwierzyć, bo kojarzy Ci się to ze strasznym doświadczeniem (też kiedyś się bałem!), jestem pewien, że kiedy poznasz możliwości świadomego śnienia i nastawisz się na to z entuzjazmem, doświadczenie to przestanie być straszne, lub zniknie w ogóle. Uczucia duszności nie musisz się wcale bać, wynika z tego, że Twój oddech podczas snu jest spłycony, a kiedy przeżywasz emocje o których piszesz - chciałoby się wręcz dyszeć, co w tym stanie jest często niemożliwe. :) To wszystko jest kwestią Twojego umysłu, więc możesz to "naprawić" swoimi myślami.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Sob 18:27, 18 Paź 2008, w całości zmieniany 2 razy

Zeby to było takie proste:( Sad

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Ania dnia Sob 18:15, 18 Paź 2008, w całości zmieniany 1 raz

Poradzisz sobie. :)

Jeśli zaś chodzi o drzemki popołudniowe - Twój organizm przyzwyczaił się do nich i wydziela w tym czasie odpowiednie hormony (tak jak z jedzeniem o określonej porze i kwasem żołądkowym), a niektórych brakuje po nocnym spaniu - spróbuj odzwyczaić od tego swój organizm, niekoniecznie drastycznie, ponieważ jak piszesz - towarzyszy Ci to dłuższy czas. Drastyczna zmiana może spowodować, że następnego dnia, czy dwa dni później po południu po prostu mimowolnie zaśniesz. :)

Spróbuj skracać swoje drzemki (poprzez opóźnianie kładzenia się) i kładź się wieczorem wcześniej spać (będzie Ci łatwiej podczas samego procesu, nie musisz tego robić potem, jeśli tryb życia na to "nie pozwala"). Po pewnym czasie powinnaś pozbyć się mocnego uczucia senności, a od tego już tylko krok do pozbycia się drzemek całkowicie. Nie musisz się kłaść - nie kładziesz się - organizm się uczy - hormony (melatonina i serotonina) są o tej godzinie w "normie".

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Johny dnia Sob 18:31, 18 Paź 2008, w całości zmieniany 2 razy

Wyczytałam własnie w necie takie cos:
Notorycznie powtarzający się paraliż przysenny jest zazwyczaj związany z zespołem chorobowym zwanym narkolepsją
Narkolepsja - zespół chorobowy (dziedziczny, ryzyko zachorowania wśród krewnych jest około 10 razy większe niż w populacji ogólnej) objawiający się niepohamowanymi, napadowymi stanami senności, trwającymi zwykle około 10 - 20 min, najczęściej spowodowany silnymi emocjami (np. radość, strach, podniecenie). Takich ataków jest zazwyczaj kilka w ciągu dnia (średnio co 2-3 godziny). Przyczyny choroby nie są do końca znane. Prawdopodobnie, powodem zasypiania w ciągu dnia jest brak fazy REM podczas snu dobowego, której braki są nadrabiane podczas ataków narkoleptycznych. Odczuwane jest to jako sen na jawie. Narkolepsji mogą towarzyszyć tak zwane porażenie przysenne: w okresie przejścia od snu do czuwania przez kilkanaście minut występuje całkowita niezdolność do ruchu i mowy oraz omamy wzrokowe o przerażającej treści. Bardzo często osoby cierpiące na narkolepsję podczas ataku snu w ciągu dnia wszystko słyszą, a gdy mają otwarte oczy – widzą, lecz z powodu porażenia mięśni (katapleksja) nie mogą się poruszać.
I co Wy na to?

Post został pochwalony 0 razy

Moze własnie moje drzemki w ciągu dnia wiąża sie z tym co napisałam w powyzszym poscie:(

Post został pochwalony 0 razy

Jeśli są to tylko popołudnia, to wątpię. Narkolepsja to baardzo rzadka choroba, gdybyś była narkoleptyczką potrafiłabyś zasnąć w supermarkecie w kolejce na podłodze, czy za kierownicą i to o nieregularnych porach. Jeśli będziesz zakładać najgorsze, cały czas szukać powodów ("to narkolepsja", "to takie trudne" itp.) aby zostawić wszystko jak jest - nic nie zmienisz.

Post został pochwalony 0 razy