drzemka popołudniowa

	Xerkes25 napisał:
	Dose wybudzający? A nie lepiej zwyczajnie wyjść pobiegać?

z łóżka się nie chce wstać ;p

Post został pochwalony 0 razy

Odrobinę silnej woli, jesteś w stanie wyjść na dwór o 5 rano a żeby pobiegać po drzemce to już nie masz siły? No proszę Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

W wojsku się nie było... Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Bart0 dnia Sob 16:51, 24 Mar 2012, w całości zmieniany 1 raz

French roast wybudza jak słaba kawa - na chwilę, tylko po to, żeby zaraz bardziej przymulić... Razz

Ale mógłbym spróbować napisać jakiegoś wybudzacza... Hm?

Post został pochwalony 0 razy

dajcie spokój, po poludniu czasami jak się budze to myślę jak by tu się zaje...ć. Mam taki dołek.
Oczywiście jak prześpie podczas drzemki 4h to problemu nie ma, ale wg. mnie siedzenie potem do 6 rano i zdychanie w szkole jest samobojstwem.

Post został pochwalony 0 razy

Ja mam dokładnie tak samo jak Matisek, wstaję po drzemce, siadam na łóżku i nie mam siły z niego wstać, siedzę i gapię się w jeden punkt Smile

Po dzisiejsze drzemce, babcia powiedziała mi że wyglądam jak żywy trup XD

Post został pochwalony 0 razy

Mysle ,ze to przez depresje ,wiele osob ja ma niezdiagnozowana. Ja mam dokladnie tak samo jak tu piszecie i do tego jakby bylo malo odczuwam dolegliwosci fizyczne tj ;bole brzucha , pieczenie i wogole zaluje ,ze sie znowu pokusilam polozyc. Niestety mam prace fizyczna i nie raz nie da sie inaczej.
Tak to wyglada Sad

Post został pochwalony 0 razy

Zdajesz sobie sprawę że to post sprzed 3 lat?

Post został pochwalony 0 razy

Oczywiscie ,mam depresje ale nie jestem glupia. Napisalam to w nadziei ,ze ktos , kiedys go przeczyta a nawet pomoze.

Post został pochwalony 0 razy

ale faza

fajnie czytać o życiowych trudnościach o jakich pisałem tyle lat temu, nie mam już takich problemów jak wtedy, nie sypiam w dzień z reguły, ale każda drzemka to dobry zastrzyk energii. Wtedy jeszcze młody byłem.. hehe Smile

Depresyjne dolegliwości fizyczne pogłębia leżenie i nic nierobienie.
Zastanów się najpierw na jakim poziomie jest Twoja depresja.

Na depresję zawsze zaleca się farmakologie, ale(!) wcześniej upewnić się czy to depresja kliniczna, czy wystarczy słynne "idź pobiegać". Farmakologia nie jest potrzebna jesli jest to lekka depresja (nie ufaj psychiatrom bo zawsze coś wcisną na recepte). Leki są szkodliwe i bierze się je tylko kiedy ich brak jest bardziej niebezpieczny, także jeśli jest skrajna to tu nie ma żartów, każdy przedłużający się znaczny odchył biochemii mózgu tworzy poważne zmiany w połączeniach w mózgu przez co Twoje myślenie będzie się krótko mówiąc pieprzyć i obniżać jakość życia, co po powrocie do chemicznej równowagi niczego nie zmieni od razu - do tego trzeba bardzo długiego czasu i terapii.

Zamiast szukać pomocy tutaj, nie bój się iść do kilku specjalistów. Zastanów się co wywołuję w Twoim życiu taki stan, to oczywiście będzie tylko wewnętrzna interpretacja, ale może stworzy nić pozytywnych bodźców, dzięki którym będziesz stawać się lepsza. Jeśli jednak zamiast bodźców, czujesz chroniczny brak sensu, to nie zostawiaj tego. I zawsze miej świadomość, że Twoja ocena rzeczywistości to iluzja, która jest ścisle powiązana z odczuwaniem.

Dodam dodatkowo, że życie jest przykre i jak sobie człowiek uzmysłowi wiele rzeczy to automatycznie dostaję depresji, i może taki stan być nawet normalną interpretacją faktów.
Ale nie ma fizycznie prawa się on utrzymywać dłużej. Dlatego trzeba działać Wink

Post został pochwalony 1 raz

Ze swojej strony polecam przeczytać książkę "Uważność. Trening pokonywania codziennych trudności". Cała książka jest przepełniona mądrością, która pomaga wychodzić z takich stanów, ale jest też tam rozdział poświęcony specjalnie depresji.

Post został pochwalony 0 razy

Mam zdiagnozowaną depresję odstawienną. Przez rok czasu bralam tramal i po jego odstawieniu wpadlam te depresje własnie. Mam stany lekowe na które biore relanium. Oczywiscie teraz jestem od niego uzalezniona. Mysle ,ze juz sie tego nie pozbede, bo na przemian biore antydepresanty i relanium.Lekarz stwierdzil , ze tylko tak moze mi pomóc. Moje zycie od tamtej pory stalo sie bardzo meczące. Nie raz mam dosyć bo co to ma znaczyć , ze czlowiek nie moze sie zdrzemnąć chwilkę.
Nie raz jestem potwornie zmeczona ale bronie sie przed zasnieciem, bo wiem ,ze po przebudzeniu będę sie czula jeszcze gorzej-glupie to ale tak to jest.
Nie wiem co jeszcze moglabym zrobic żeby sobie pomóc, pracy na pewno nie zmienie (za dobrze zarabiam Very Happy

) .... może na emeryturze odpocznę? Smile

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez syjamka14 dnia Nie 21:20, 19 Cze 2016, w całości zmieniany 1 raz

Tzn. jak czujesz się gorzej po przebudzeniu? Stres, niższe poczucie wartości czy co?

Post został pochwalony 0 razy

	provv napisał:
	Tzn. jak czujesz się gorzej po przebudzeniu? Stres, niższe poczucie wartości czy co?

Serce mi wali jak glupie, w brzuchu" jak przed maturą", dziwne zmęczenie ale czuje ze "baterie naładowane" ... tiaaa

Post został pochwalony 0 razy

A to już się bałem, ja zazwyczaj po śnie czuję się jak gunwo, dosłownie, nic mi sie nie chce, wszystko dookoła mnie denerwuje przez co ja denerwuję innych. Poza tym nigdy nie potrafię się wyspać w dzień i traktuję to jako taki codzienny przymus. Nie potrafię się powstrzymać przed pójściem spać w dzień co mnie irytuje, kawa nie pomaga, energol nie pomaga. Jak już idę spać to śpię 3-4h, budzę się i nadal jestem nie wypoczęty (chciałbym po prostu spać dalej ale już nie mogę zasnąć). W najgorszym przypadku później nie mogę spać całą noc, przeważnie nie mogę zasnąć 2-3h. To o tyle dla mnie problem że nie mogę próbować jakiejkolwiek "nocnej" techniki LD. ;P W sumie nie wiem za bardzo po co to piszę, może z nadzieją że ktoś wie jak ten problem rozwiązać. ;p

Post został pochwalony 0 razy